Najnowsze artykuły
- Artykuły17. Nagroda Literacka Warszawy. Znamy 15 nominowanych tytułówLubimyCzytać1
- ArtykułyEkranizacja Chmielarza nadchodzi, a Netflix kończy „Wiedźmina” i pokazuje „Sto lat samotności”Konrad Wrzesiński4
- ArtykułyCzy książki mają nad nami władzę? Wywiad z Emmą Smith, autorką książki „Przenośna magia“LubimyCzytać1
- ArtykułyŚwiatowy Dzień Książki świętuj... z książką! Sprawdź, jakie promocje na ciebie czekają!LubimyCzytać7
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Danuta Szyksznian
Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Danuta_Szyksznian
3
8,5/10
Pisze książki: powieść historyczna, biografia, autobiografia, pamiętnik
Urodzona: 07.06.1925
Danuta Szyksznian z domu Janiczak ps "Szarotka", "Sarenka" (ur. 7 czerwca 1925) – łączniczka Okręgu Wilno AK w grupie łączniczki "Kozy".
Urodziła się 7 czerwca 1925 w Krakowie w rodzinie zawodowego żołnierza 1 Pułku Artylerii Lekkiej. Uczyła się w szkole powszechnej nr 19, a potem w Gimnazjum Sióstr Nazaretanek w Wilnie. Po kampanii wrześniowej wstąpiła do młodzieżowej organizacji konspiracyjnej w Liceum im. Adama Mickiewicza w Wilnie. Wzięła udział w strajku szkolnym na znak protestu przeciwko usuwaniu przez władze litewskie polskich nauczycieli ze szkół. Już w grudniu 1939 złożyła przysięgę przed "Kapitanem Janem" (kpt./mjr Bolesław Zagórny) i została łączniczką ZWZ o pseudonimie "Szarotka". Po zajęciu Wilna przez Niemców w czerwcu 1941 została przyjęta do grupy łączniczek "Kozy", przyjęła pseudonim "Sarenka". Podlegała ppor. Stanisławowi Kiałce "Jelonkowi" – szefowi kwatermistrzostwa wileńskiego okręgu ZWZ-AK. W lipcu 1944 w czasie operacji Ostra Brama była łączniczką "Kapitana Jana" dowódcy dzielnicy "A" (obszar na prawym brzegu Wilii, zamieszkiwany przez rodziny wojskowe, zgrupowane wokół licznych koszar) Garnizonu AK "Dwór". Uniknęła aresztowania przez NKWD i podjęła służę w dywersyjnym oddziale specjalnym rtm. Zygmunta Augustowskiego – "Huberta". 24 grudnia w Wigilię Bożego Narodzenia 1944 została aresztowana przez NKGB i po wielodniowych przesłuchaniach skazana zaocznie na 10 lat łagrów. Z więzienia na Lukiszki w Wilnie w marcu 1945 została przewieziona do łagru w miejscowości Jełszanka koło Saratowa. We wrześniu 1945 na skutek chorób spowodowanych warunkami życia i ciężką pracą (miała wtedy 20 lat) została zwolniona z odbywania dalszej kary. Przewieziona do Wilna nielegalnie przekroczyła granicę z Polską i wraz z rodziną zamieszkała w Drawnie. W 1946 wyszła za mąż, przeniosła się do Darłowa i zaczęła pracować jako nauczycielka. Szykanowana za działalność w AK i pobyt w łagrze została zwolniona z pracy. W 1970 skończyła zaocznie studia pedagogiczne i podjęła pracę z dziećmi kalekimi w Ośrodku Szkolno- Wychowawczym w Policach. Po przejściu na emeryturę działa w organizacjach kombatanckich, pełniąc między innymi funkcje Wiceprezesa Zarządu Okręgu Światowego Związku Żołnierzy AK i Wiceprezesa Koła Kresowych Żołnierzy AK w Szczecinie. Za działalność konspiracyjną i pracę zawodową została odznaczona: - Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski - Srebrnym Krzyżem Zasługi z Mieczami - Krzyżem Armii Krajowej - Krzyżem Partyzanckim - Medalem Wojska Polskiego – trzykrotnie.
Urodziła się 7 czerwca 1925 w Krakowie w rodzinie zawodowego żołnierza 1 Pułku Artylerii Lekkiej. Uczyła się w szkole powszechnej nr 19, a potem w Gimnazjum Sióstr Nazaretanek w Wilnie. Po kampanii wrześniowej wstąpiła do młodzieżowej organizacji konspiracyjnej w Liceum im. Adama Mickiewicza w Wilnie. Wzięła udział w strajku szkolnym na znak protestu przeciwko usuwaniu przez władze litewskie polskich nauczycieli ze szkół. Już w grudniu 1939 złożyła przysięgę przed "Kapitanem Janem" (kpt./mjr Bolesław Zagórny) i została łączniczką ZWZ o pseudonimie "Szarotka". Po zajęciu Wilna przez Niemców w czerwcu 1941 została przyjęta do grupy łączniczek "Kozy", przyjęła pseudonim "Sarenka". Podlegała ppor. Stanisławowi Kiałce "Jelonkowi" – szefowi kwatermistrzostwa wileńskiego okręgu ZWZ-AK. W lipcu 1944 w czasie operacji Ostra Brama była łączniczką "Kapitana Jana" dowódcy dzielnicy "A" (obszar na prawym brzegu Wilii, zamieszkiwany przez rodziny wojskowe, zgrupowane wokół licznych koszar) Garnizonu AK "Dwór". Uniknęła aresztowania przez NKWD i podjęła służę w dywersyjnym oddziale specjalnym rtm. Zygmunta Augustowskiego – "Huberta". 24 grudnia w Wigilię Bożego Narodzenia 1944 została aresztowana przez NKGB i po wielodniowych przesłuchaniach skazana zaocznie na 10 lat łagrów. Z więzienia na Lukiszki w Wilnie w marcu 1945 została przewieziona do łagru w miejscowości Jełszanka koło Saratowa. We wrześniu 1945 na skutek chorób spowodowanych warunkami życia i ciężką pracą (miała wtedy 20 lat) została zwolniona z odbywania dalszej kary. Przewieziona do Wilna nielegalnie przekroczyła granicę z Polską i wraz z rodziną zamieszkała w Drawnie. W 1946 wyszła za mąż, przeniosła się do Darłowa i zaczęła pracować jako nauczycielka. Szykanowana za działalność w AK i pobyt w łagrze została zwolniona z pracy. W 1970 skończyła zaocznie studia pedagogiczne i podjęła pracę z dziećmi kalekimi w Ośrodku Szkolno- Wychowawczym w Policach. Po przejściu na emeryturę działa w organizacjach kombatanckich, pełniąc między innymi funkcje Wiceprezesa Zarządu Okręgu Światowego Związku Żołnierzy AK i Wiceprezesa Koła Kresowych Żołnierzy AK w Szczecinie. Za działalność konspiracyjną i pracę zawodową została odznaczona: - Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski - Srebrnym Krzyżem Zasługi z Mieczami - Krzyżem Armii Krajowej - Krzyżem Partyzanckim - Medalem Wojska Polskiego – trzykrotnie.
8,5/10średnia ocena książek autora
41 przeczytało książki autora
74 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Wileńska łączniczka AK
Danuta Szyksznian, Magdalena Semczyszyn
10,0 z 1 ocen
3 czytelników 0 opinii
2018
Najnowsze opinie o książkach autora
281 dni w szponach NKWD Danuta Szyksznian
8,0
Sowiecka okupacja.
Do drzwi puka NKGB. Robią rewizję, podczas której nic nie udaje im się znaleźć, lecz zabierają Danutę i jej ojca.
Danuta nie chce nikogo wydać. Nie podaje nazwisk, szczegółów. Jest przesłuchiwana kilka nocy z rzędu, katowana ale w myślach ma słowa matki, ostatnie przed aresztowaniem - "tylko drzewa o mocnych korzeniach przetrwają burzę, o słabych - giną". Te słowa będą autorce towarzyszyć przez cały pobyt w więziennych celach jak i na wywozce. Będą jej siłą, wolą walki, otuchą w najczarniejszym scenariuszu jej życia.
Są to mocne, wstrząsające wspomnienia, spisane w piękny, przejrzysty sposób, mimo iż autorka twierdzi, że wiele sytuacji, osób, imion zaciera czas.
Sporo zdjęć, rysunków, pieśni czy modlitw, które przegradzają i dają do myślenia.
Książka jest trochę większa niż standardowa ale czyta się jednym tchem, z niedowierzaniem, czasami z łezką w oku.
281 dni w szponach NKWD Danuta Szyksznian
8,0
Świetna książka, napisana w przystępny, bardzo obrazowy sposób - czytając ją czułam się jakbym brała udział w wydarzeniach opisanych przez Autorkę. Czyta się z zapartym tchem i częstokroć łzami w oczach, niestety zarwałam noc ale kiedy wieczorem zaczęłam czytać nie mogłam przestać:D polecam Państwu ominąć pierwsze 18 stron - jest tam sporo informacji dotyczących Bohaterki i jej "perypetii" jeśli można tak powiedzieć o tym co przeszła - a przeszła gehennę i przeczytać je jako podsumowanie już po lekturze całości. Książka jest dosyć krótka, ale treściwa - brak w niej tak zwanego lania wody. W książce są zamieszczone rysunki, zdjęcia oraz piękne wiersze i pieśni, które przenoszą nas w tamte czasy. Książka jest ładnie wydana, okładka jest miękka, ale z bardzo dobrego papieru, ma też tak zwane skrzydełka, które chronią rogi przed uszkodzeniem (dla mnie to bardzo ważne - dobra książka powinna iść dalej więc im lepiej wykonana tym więcej "pożyczeń" wytrzyma). Papier bardzo dobrego gatunku, czcionka standardowa.
A dla zainteresowanych - krótki wywiad z Autorką/główną Bohaterką: https://www.youtube.com/watch?v=jIcGaqjqI8M
https://www.youtube.com/watch?v=gwHZSrmdytI