Najnowsze artykuły
- Artykuły17. Nagroda Literacka Warszawy. Znamy 15 nominowanych tytułówLubimyCzytać1
- ArtykułyEkranizacja Chmielarza nadchodzi, a Netflix kończy „Wiedźmina” i pokazuje „Sto lat samotności”Konrad Wrzesiński5
- ArtykułyCzy książki mają nad nami władzę? Wywiad z Emmą Smith, autorką książki „Przenośna magia“LubimyCzytać1
- ArtykułyŚwiatowy Dzień Książki świętuj... z książką! Sprawdź, jakie promocje na ciebie czekają!LubimyCzytać7
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Włodzimierz Sokorski
Znany jako: Andrzej Sokora
18
5,1/10
Urodzony: 1908 (data przybliżona)Zmarły: 1999 (data przybliżona)
Włodzimierz Sokorski - polski polityk, publicysta, prozaik, działacz Polskiej Partii Socjalistycznej-Lewicy i Komunistycznej Partii Polski (1935-1938),więziony za działalność polityczną (1931-1935). W 1936 opublikował pod pseudonimem Andrzej Sokora powieść Rozdarty bruk. Uczestniczył w kampanii wrześniowej 1939, przebywał do 1944 w ZSRR, gdzie był współorganizatorem (1943) i członkiem władz Związku Patriotów Polskich oraz zastępcą dowódcy I Dywizji Wojska Polskiego do spraw politycznych. W latach 1945-1948 pełnił funkcję sekretarza Centralnej Rady Związków Zawodowych, w latach 1948-1952 wiceministra, w latach 1952-1956 ministra kultury i sztuki, od 1956 do 1972 prezesa Komitetu do spraw Radia i Telewizji.Od 1966 do 1990 był redaktorem naczelnym "Miesięcznika Literackiego". Od 1980 do 1984 - prezes Zarządu Głównego Związku Bojowników o Wolność i Demokrację.
5,1/10średnia ocena książek autora
52 przeczytało książki autora
71 chce przeczytać książki autora
2fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Dialog, nr 6 / czerwiec 1976
Włodzimierz Sokorski, Władysław Ślesicki
0,0 z ocen
1 czytelnik 0 opinii
1976
Dialog, nr 3 / marzec 1973
Marek Nowakowski, Włodzimierz Sokorski
0,0 z ocen
0 czytelników 0 opinii
1973
Najnowsze opinie o książkach autora
Uwikłania Włodzimierz Sokorski
6,0
"Uwikłania" to książka dziwna, nie będąca ani do końca fikcją, ani biografią. O autorze mówi niewiele, jeszcze mniej o reszcie bohaterów. Dialogi z Maedą są zbyt oszczędne w słowa i emocje, japońskie kobiety bardziej uprzedmiotowione i nieczułe niż w rzeczywistości, tragedie nazbyt "codzienne" i niewywołujące dalszych konsekwencji. Bohater - kochający kobiety w krótkich momentach aktów, będących skutkiem wzruszenia.
Główny wątek? Śmiem sądzić, że nie istnieje, że fabuła jest tylko kaprysem, ale to właśnie zaleta książki. Książki o uwikłaniach dziejowych, międzyludzkich, tak powszednich, że aż niezauważalnych.
Wzruszyła mnie podczas lektury, ale nie tak jak chciałby tego autor. Wybaczy pan, Włodzimierzu, nie oddam się panu.
Xawery Dunikowski Włodzimierz Sokorski
1,0
Zastanawiający jest fragment książki, który brzmi: 'Nie jestem historykiem sztuki. Z problemem plastyki spotkałem się jako działacz partyjny i państwowy.'
Książka z pewnością nie jest skierowana do osób pragnących zdobyć jakąś wiedzę na temat twórczości Dunikowskiego, chyba, że tę powojenną. Według pana Sokorskiego, najwspanialszymi dziełami są 'Bolszewik' i 'Głowa Lenina', a przypomina nam swą opinię nieustannie.
Przykrym jest fakt zniszczenia tak dobrego artysty przez państwo.