Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zainteresowanie życiem, a nade wszystko mądrością, jak z niego płynie, karzą mi sięgać po literaturę, którą pisze los zwykłych ludzi, takich jak ja, ponieważ tylko od autentycznych postaci jestem w stanie czerpać realne, gdyż już wypróbowane, wzorce, analizować podjęte decyzje i powzięte rozwiązania problemów. Dlatego właśnie sięgnęłam po tę książkę, i jej treścią nie zawiodłam się. Fabuła stanowi opis życia, a także powolnego umierania głównego bohatera, który, nie z własnej winy, lecz w wyniku nieszczęśliwego zbiegu okoliczności, zostaje zarażony wirusem HIV. Z postępującą chorobą żyje również jego małżonka, która z każdą chwilą staje się bohaterem ich małżeńskiej, wspólnej, trudnej - gdyż naznaczonej piętnem nieuleczalnego schorzenia - egzystencji. Czytelnik przechodzi razem z głównym bohaterem i jego "drugą połową" przez wiele emocji i jest świadkiem zwykłych, ludzkich dylematów, które nie obce są każdemu z nas, lecz to wszystko przeżywają przy akompaniamencie trudnego, nieodwracalnego losu, co jest i niezawinione, i bolesne, i okrutnie niesprawiedliwe. Książka ta jest dojrzewaniem do życia z piętnem, a także oswajaniem tego piętna, rozkruszaniem muru, który wzniosły mity i stereotypy, cegła po cegle budowane latami. Czyta się ją dobrze, napisana jest łagodnym, przystępnym językiem. Jest to bólu prawdziwa i wciągająca, nienachalna oraz prosta. Polecam ją tym, których, tak jak mnie, interesuje literatura faktu, bo tu, jak nigdzie indziej poznamy, jakie potrafi ono być i co możemy zrobić, aby odejść od schematów, w które wkładają nas osoby bliskie, dalekie, znane i całkiem nieznane.