Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mówi się "nie oceniaj książki po okładce". Nie oceniłam. Zwróciłam uwagę na tytuł, czyli ogólną tematykę, oraz na barwną szatę graficzną. Niestety, wrażenie ciekawej lektury szybko uleciało, gdy zabrałam się do czytania... Starałam się początkowo ocenić tę pozycję nie jako typową książkę, lecz jako album, gdzie tekst jest dopełnieniem zdjęć, nie na odwrót. Stwierdziłam po prostu, że tak będzie mi wygodniej ją skończyć. Niestety nawet takie podejście do sprawy nie ułatwiło mi czytania. Czemu? Ten tekst to jedno wielkie lanie wody. Nie dowiemy się za dużo ciekawych rzeczy, bo tematy są rozwlekane bez większych konkretów. Coś o walkach z wikingami, trochę wspomniane o druidach, minimalnie o triskelach, ale żeby coś konkretnego z tego wynieść - nie ma mowy. Denerwujące było także przeskakiwanie z tematu na temat - wspomniana jedna opowieść z mitologii, potem druga z zupełnie innej beczki. Wyjaśnienie, co ma jedno do drugiego niby było, ale czytając to i tak był zgrzyt, bo początkowo nie miałam pojęcia, skąd takie połączenie i przeskoczenie z jednej opowieści do drugiej. A potem zmiana tematu na zupełnie odrębny. Często też występowały powtórzenia tej samej informacji, co bardzo mnie irytowało, bo ileż można czytać o jednym i tym samym? I jeszcze nie podobało mi się bardzo, że strasznie dużo było o Celtach po chrystianizacji. Spodziewałam się więcej kwestii o ich indywidualnych wierzeniach, zwyczajach, świętach, a nie ledwie o nich wspomnienia. Ale to już subiektywna opinia. Podsumowując: można obejrzeć obrazki, poczytać parę opisów do nich, ale wgłębianie się w lekturę nie ma większego sensu, bo i tak ciężko coś z tego wynieść. Lepiej poświęcić czas na konstruktywniejszą pozycję dotyczącą Celtów.