Najnowsze artykuły
- ArtykułyTo do tych pisarek należał ostatni rok. Znamy finalistki Women’s Prize for Fiction 2024Konrad Wrzesiński6
- ArtykułyMaj 2024: zapowiedzi książkowe. Gorące premiery książek – część 1LubimyCzytać7
- Artykuły„Horror ma budzić koszmary, wciskać kolanem w błoto i pożerać światło dnia” – premiera „Grzechòta”LubimyCzytać1
- Artykuły17. Nagroda Literacka Warszawy. Znamy 15 nominowanych tytułówLubimyCzytać2
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Andrzej Szahaj
Źródło: www.google.pl
19
3,0/10
Urodzony: 16.01.1958
Andrzej Szahaj (ur. 16 stycznia w 1958 w Bydgoszczy) – profesor filozofii, od września 2008 r. dziekan Wydziału Humanistycznego Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu . Od 1997 roku kierownik Zakładu Filozofii Współczesnej. Autor ponad stu publikacji naukowych, w tym ośmiu książek. Zajmuje się głównie filozofią kultury oraz filozofią polityki. Członek Komitetu Nauk Filozoficznych Polskiej Akademii Nauk oraz Komitetu Nauk o Kulturze Polskiej Akademii Nauk. Otrzymał dwukrotnie nagrodę indywidualną Ministra Edukacji Narodowej oraz wielokrotnie nagrody naukowe JM Rektora UMK. Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi.http://www.szahaj.com/
3,0/10średnia ocena książek autora
148 przeczytało książki autora
390 chce przeczytać książki autora
4fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Ponowoczesność i postmodernizm dla średniozaawansowanych
Andrzej Szahaj
3,2 z 21 ocen
34 czytelników 1 opinia
2021
Jednostka czy wspólnota? Spór liberałów z komunitarystami a sprawa polska
Andrzej Szahaj
1,9 z 16 ocen
29 czytelników 0 opinii
2008
Filozofia i etyka interpretacji
Andrzej Szahaj, Adam F. Kola
1,4 z 14 ocen
18 czytelników 0 opinii
2007
Ironia i miłość. Neopragmatyzm Richarda Rorty'ego w kontekście sporu o postmodernizm
Andrzej Szahaj
2,4 z 15 ocen
27 czytelników 0 opinii
1996
Promoting Changes in Times of Transition and Crisis: Reflection on Human Rights Education
Cykl: Societas (tom 70)
2,0 z 2 ocen
7 czytelników 0 opinii
2013
E pluribus unum? : dylematy wielokulturowości i politycznej poprawności
Andrzej Szahaj
3,0 z 22 ocen
38 czytelników 1 opinia
2010
Między pragmatyzmem a postmodernizmem
Richard Rorty, Andrzej Szahaj
3,8 z 4 ocen
17 czytelników 0 opinii
1995
O myśleniu procesualnym: Charles Hartshorne i Charles Sanders Peirce
Andrzej Szahaj, Tomasz Komendziński
2,5 z 2 ocen
7 czytelników 0 opinii
2003
Najnowsze opinie o książkach autora
Kapitalizm wyczerpania? Andrzej Szahaj
4,5
Szahaja czytać warto, zawsze, cokolwiek napisze. Erudyta, łączy szeroką wiedzę socjologiczną, psychologiczną, kulturową na gruncie idei politycznych. Prosty, logiczny język, czyta się świetnie z większym lub mniejszym namysłem. Niestety tym razem trafiło się z mniejszym. Tytuł kolejnej książki z cyklu „felietony zebrane” można żartobliwie strawestować „Szahaizm wyczerpania”. Początkowe felietony jak na standardy Szahaja niezachwycające. Słowotok wyprodukowany ze zgrabnie ale powierzchownie połączonych stereotypów i banałów. Bardziej dopracowane i ciekawsze miejsca to niestety autopowtórzenia. Na szczęście trafiło się kilka ciekawszych „zaczynów mini-analiz” jak np. „Epidemia narcyzmu”, „Kapitalizm i szmira”, „Zmierzch multikulti”. Oczywiście te moje drobne uszczypliwości to zwykłe poszczekiwanie ratlerka wynikające tylko z dobrze pojętej troski o poziom Idola, od którego tyle się nauczyłem. Nowi czytelnicy Profesora powinni mnie zignorować i natychmiast przystąpić do pilnego czytania. Pozdrawiam Profesora i z niecierpliwością czekam na kolejne odkrywcze książki.
Ponowoczesność i postmodernizm dla średniozaawansowanych Andrzej Szahaj
3,2
Nie rozumiem zupełnie średniej ocen dla tej książki (uważam, że spokojnie zasługuje na średnią w okolicach 6/10). Rozumiem, że można mieć różne zastrzeżenia wobec niej (np. kobylaste przypisy),ale jest to książka solidnie napisana, z tytułem odpowiadającym treści (jest „dla średniozaawansowanych”, więc jeżeli ktoś już coś wie, to niewiele się więcej dowie, ale na pewno w jakiś sposób jest to pozycja porządkująca). Część dotycząca ponowoczesności jest w mojej ocenie lepsza niż dotycząca postmodernizmu. Tak czy inaczej, moim zdaniem warto ją przeczytać i na pewno nie jest to pozycja „bardzo słaba” (jak sugerowałaby średnia).
Należy odnotować następujące refleksje (niby też oczywiste, ale wartością dodaną jest to, że ktoś je wypowiedział):
- o tym, że epoka przednowoczesna nie przywiązywała wielkiej wagi do czasu, natomiast nowoczesność charakteryzowała się wiarą w zbawienie przez technologię (s. 30–34);
- o tym, że praca w postfordyzmie angażuje całą jednostkę ludzką i nie ma w zasadzie ucieczki od pracy, zwłaszcza tej kreatywnej (s. 57–59);
- o tym, że kapitalizm i racjonalność biurokratyczna prowadzą do poczucia bycia niepotrzebnym (kto mnie w zasadzie potrzebuje?) i przegranym w społeczeństwie „wygrywów” (s. 65);
- o tym, że fordyzm praktykował kontrolę fizyczną pracowników, natomiast postfordyzm zinternalizowany system kontroli psychicznej (s. 68–69),który w zasadzie prowadzi do zniszczenia jakiejkolwiek solidarności z innymi pracownikami, alienacji (w rozumieniu Marksa),utowarowienia (lub traktowania – w duchu coachingowym – jak przedsiębiorstwo) samego siebie (s. 72–73);
- o procesie rozpadu wspólnoty, pogłębianego przez media społecznościowe (bowiem nic tak nie niszczy poczucia naszej wartości jak ciągłe porównywanie się),a skutkującym także wzrostem np. nacjonalizmu (s. 98–101);
- o hipsterskim indywidualizmie jako produkcie, nad którym panują wielkie korporacje (s. 105–108).