Prawnik i filozof, profesor zwyczajny Uniwersytetu Marii Curie Skłodowskiej w Lublinie, Wyższej Szkole Humanistycznej i Przyrodniczej w Sandomierzu, Wyższej Szkole Handlowej w Radomiu, Wyższej Szkole Zarządzania i Administracji w Zamościu. Autor 687 publikacji w kraju i za granicą, w języku polskim, angielskim, francuskim, włoskim, niemieckim, rosyjskim, węgierskim, tureckim, chińskim i japońskim, w tym wielu książek, kilku wielokrotnie wznawianych, komentowanych i recenzowanych, z zakresu m. in. historii doktryn politycznych i prawnych, filozofii prawa, etyki prawniczej, komparatystyki prawniczej, prawa amerykańskiego i kultur prawnych świata.
Z pasją uprawia dydaktykę akademicką. Należy do pionierów nauczania i badania w Polsce informatyki prawniczej, prawa informatycznego, etyki prawniczej, etyki urzędniczej i w Europie prawa amerykańskiego. Przyczynił się do odrodzenia zainteresowań filozofią prawa, ożywienia badań w zakresie komparatystyki prawniczej i rozwoju wiedzy dotyczącej kultur prawnych świata. Jest pionierem opublikowanych założeń proksemiki prawniczej jako nowej dyscypliny naukowej. Był reporterem krajowym na światowych konferencjach Międzynarodowej Akademii Prawa Porównawczego i autorem referatów podczas kilkudziesięciu naukowych konferencji światowych, międzynarodowych i nie mniejszej liczby krajowych konferencji naukowych. Współuczestniczył jako wykładowca w początkowym funkcjonowaniu pierwszych na skalę europejską magisterskich studiów pielęgniarskich w lubelskiej Akademii Medycznej.
Kreuje w świecie nowy nurt prawoznawstwa - biojurysprudencję. Promotor ponad 2240 prac magisterskich i licencjackich, 9 doktoratów. Z jego Katedry wyrosło trzech profesorów. Recenzent ponad dwu tysięcy prac magisterskich i dyplomowych, kilkunastu doktoratów i habilitacji. Opiniodawca licznych publikacji w kraju i za granicą. W latach 1977-1987 był współredaktorem i redaktorem krajowym wydawanego w Stanach Zjednoczonych Ameryki czasopisma naukowego Historians of Early Modern Europe. Redaktor Naczelny Zamojskie Studia i Materiały. sekcji Prawo i Ekonomia. Inicjator założenia czasopisma naukowego Sandomierskie Studia Prawnicze. Współautor wydawanego w Paryżu periodyku Teczka. Przez studentów obdarzany honorowym tytułem Homo Didacticus. Wykładowca i visiting professor uczelni amerykańskich, włoskich, austriackich, niemieckich, francuskich, fińskich, islandzkich, duńskich, izraelskich, hiszpańskich, belgijskich i południowoamerykańskich.
Od 1979 roku jest organizatorem i pierwszym kierownikiem Katedry Teorii Organizacji i Kierownictwa na Wydziale Prawa i Administracji UMCS w Lublinie. W latach 1996-2000 spełniał funkcję pierwszego dziekana Wydziału Prawa i Ekonomii Studium Generale Sandomiriense. Od 2006 roku jest również kierownikiem Katedry Prawa w Wyższej Szkole Zarządzania i Administracji w Zamościu. Pełnił różne funkcje w UMCS i pełnomocnika tej Uczelni w Wyższej Oficerskiej Szkole Lotniczej w Dęblinie. Członek kilkunastu krajowych i międzynarodowych akademii i towarzystw naukowych, wybierany do ich władz, m. in. członek Polskiej Akademii Medycyny, The New York Academy of Sciences, Komitetu Wykonawczego The International Communal Studies Association z siedzibą w USA i Izraelu. Czynny uczestnik kilkudziesięciu kongresów, konferencji i sympozjów naukowych, na niemal wszystkich kontynentach świata. Autor koncepcji Międzyuczelnianego Studium Doktoranckiego Polonijnego Centrum UMCS w Lublinie.
Poglądy polityczne: zawsze podzielał liberalne; od 1989 roku nie należy do żadnych organizacji politycznych; radny MRN w Lublinie (1969-1973); członek Trybunału Stanu od 1993 roku.
W czasie wolnym: szachy (grał w reprezentacyjnej drużynie AZS UMCS),długie podróże (z Żoną Czesławą objechał w ciągu trzech miesięcy Stany Zjednoczone i Kanadę, rejsy na statkach lini Cunard),narciarstwo alpejskie i biegowe (liczne dyplomy),taniec towarzyski w parze z Żoną (dyplomy i wyróżnienia w turniejach),produkcja wina domowymi sposobami, głównie siłami Żony, układanie i opowiadanie anegdot akademickich, fotografika amatorska, grzybobranie, pogłębianie przyjaźni z domowymi zwierzętami, głównie z psami i kotami, wycieczki rowerem i loty szybowcem.
Trwa wykład z prawoznawstwa na Uniwersytecie Jagiellońskim. Na sali tłok, ludzie siedzą nawet wokół katedry. Jako że jest poniedziałek rano,...
Trwa wykład z prawoznawstwa na Uniwersytecie Jagiellońskim. Na sali tłok, ludzie siedzą nawet wokół katedry. Jako że jest poniedziałek rano, niektórzy są nieco senni. Profesor Jerzy Stelmach, widząc, że jedna ze studentek, siedząca tuż obok niego, przysypia, patrzy na nią i budzi:
Buuu!
Dziewczyna się podrywa, jest lekko przestraszona, a profesor z dwuznacznym uśmiechem wyznaje:
O nie, przy mnie żadna kobieta nie zaśnie!".
Książka pierwotnie wydana za głębokiej komuny, ale wielokrotnie wznawiana i uaktualniana przez samego autora, także po 1989 roku. Dlatego wcale nie trzeba podchodzić do niej z rezerwą właściwą wydawanym w tamtych czasach książkom o treściach politycznych i historycznych.
Świetna synteza najważniejszych doktryn, poprowadzona w zadziwiająco jasny i bardzo ułożony sposób. Ceni się też przystępny język autora, pozbawiony akademickiego zadęcia; oraz jego neutralność w prezentowaniu niejednokrotnie kontrowersyjnych, czy wręcz chorych poglądów i doktryn.
Ze względu na oczywisty ogrom tematu, książka ta jest dla zainteresowanych raczej wstępem i wyznacznikiem kierunku dalszych poszukiwań, aniżeli pełnym kompendium wiedzy. Warto!
W porównaniu z późniejszymi wersjami książki, wydanie z 1984 r. posiada bardziej rozbudowane rozdziały o marksizmie i osobny rozdział o myśli futurologicznej, co było też powodem dla którego po nie sięgnąłem. Niestety, praca jest solidnie zaprawiona marksistowską poprawnością polityczną, a idee niektórych wymienianych myślicieli autor przedstawia w sposób tak bełkotliwy, że odnosi się wrażenie jakby sam nie wiedział o czym pisze, a czytelnikowi nie pozostaje z jego wywodu nic poza samymi nazwiskami. Na niekorzyść pracy działa też np. błędne przytaczanie tytułów prac obcojęzycznych w bibliografii i nazwisk autorów tych prac, co da się chyba wytłumaczyć ich ówczesną niedostępnością dla autora. Zabawne jest, że autor starając się zestawiać ze sobą np. zachodnie i marksistowskie krytyki faszyzmu, obnaża mimowolnie intelektualną impotencję bloku sowieckiego, który nie był w stanie wydać z siebie nic poza (spisanymi jeszcze przed II wojną światową) bełkotliwymi wywodami Georgi Dymitrowa i drętwymi deklaracjami sowieckich encyklopedii i oświadczeń III Międzynarodówki. Generalnie, praca stronnicza, nachalnie dydaktyczna (w duchu reżymowego sowieckiego marksizmu, czyli np. z wyrzekaniem na "morderczy fanatyzm" Frakcji Czerwonej Armii),ze sporą ilością błędów rzeczowych (np. zaliczanie Karla Poppera do konserwatywnych liberałów),napisana bełkotliwym stylem. Z drugiej strony, jest też sporo interesujących informacji - ale nie o doktrynach skrajnej lewicy, ale o teoretykach państwa dobrobytu, kapitalizmu ludowego itp. Tym niemniej, można sobie z czystym sumieniem odpuścić i sięgnąć po coś rzetelniejszego.