Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zwykle w opisach historii Rosji czasów wielkich cesarzy pomija się osobę Pawła I przeskakując z Katarzyny II wprost na jej wnuka Aleksandra. Paweł traktowany jest przez samych Rosjan jako cesarz przypadkowy i niegodny wielkiego tronu. Mało jest opracowań jego dotyczących – ta biografia jest przynajmniej jedyną mi znaną. Podchodząc do lektury towarzyszyły mi te liczne uprzedzenia i uproszczenia i chyba podświadomie oczekiwałem ich potwierdzenia. A tu niespodzianka, kolejna już moja książkowa. Paweł trafił na tron carski w bardzo skomplikowanej sytuacji dworskiej z wieloma silnymi osobowościami, starymi rodami wokół niego. Miał swoją wizję na Rosję, wizję która rozmijała się diametralnie z wizją jego otoczenia. Jego słabością było to, że nie potrafił zjednywać sobie przyjaciół co bardzo pomaga z rządzeniu, kiedy liczba twoich wrogów powiększa się z każdym dniem. W moim przekonaniu bardzo dobra książka pokazująca mechanizmy władzy. Miejscami może nurząca z uwagi na ilość nazwisk. Niemniej jednak warto się głęboko w nią czytać by choć odrobinę dotknąć tamtej władzy.