Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dziwna książka, z jednej strony czyta się ją jak powieść i nie można odmówić autorowi świetnego pióra. Z drugiej pojawiają się zarzuty co do wartości merytorycznej publikacji. Wydaje się autor pozostawać pod wpływem białej legendy swojego bohatera i tak prezentuje go czytelnikowi. Jest to Car pełen najlepszych chęci dążący do pokojowego współżycia z sąsiadami i uczynienia z Rosji lepszego miejsca do życia. Nic to, że co parę akapitów pojawiają się informacje przeczące temu obrazowi które prezentują Aleksandra w innym świetle, autor jakby tego nie dostrzegał dalej brnąc w opowieść o swym idolu. Również namolne opisywanie problemów rodzinnych Aleksandra oraz jego miłosnych podbojów obniża wartość pracy pod względem naukowym, sprowadzając ją do rzędu prac popularyzatorskich. Dodatkowym mankamentem są błędy historyczne autora i niejasne sformułowania jak choćby informacja o bezprawnym zajęciu Finlandii przez Szwecję w XVIII w. (błąd w druku czy brak wiedzy o historii obu państw skandynawskich?) czy zdobyciu Galicji wschodniej w 1809 r. (Rosja przyłączyła wtedy tylko okręg Tarnopolski, a nie całą prowincję). Książka ewidentnie, mimo rozmiarów, naukową biografią nie jest. Jest to kolejne dzieło popularyzatorskie które z braku innych opracowań musi aktualnie czytelnikowi wystarczyć.