Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Z biografiami w formie wywiadu jest jeden zasadniczy problem. Mianowicie- zupełnie nie traktuje się pytającego jako autora. A w rzeczywistości to Stig Björkman ułożył plan tej książki, wyznaczył czego się będą tyczyły wypowiedzi Larsa oraz przede wszystkim, zadawał niesamowicie trafne pytania. O ile miesiąc temu, pisząc o tego typu biografii Davida Lyncha skrytykowałem osobę przeprowadzającą wywiad, o tyle tutaj złego słowa powiedzieć nie mogę o panu z dyktafonem. Björkman nadał rozmowie charakter przyjacielskiej pogawędki. Sam od czasu do czasu mówi o sobie, będąc równie szczery jak von Trier. Na ogół jego pytania trafiają w sedno, ale nawet jeśli popełni jakiś nietakt, nie boi umieścić go w książce. Rozmówca idealny. Na lepszego nie mógł trafić żaden reżyser. Przez cały czas miałem uczucie, iż ani jeden z wywiadów nie był ustawiony, jak miało to miejsce w przypadku "Widzę siebie". Lars von Trier również wypadł pozytywnie. Nie ma on żadnych tajemnic, czy to rodzinnych, czy też związanych z kręceniem filmów. Jest w stanie rozmawiać o wszystkim. Czasami za bardzo rozgaduje się o technicznych szczegółach, ale zwykle nie przeciąga wypowiedzi w nieskończoność. Najpozytywniejszą niespodzianką okazały się konwersacje o gustach filmowych obu panów. Muszę przyznać, że wędrując przez kolejne rozdziały, sporo dowiedziałem się o kinie skandynawskim. Miło że von Trier nie boi się porównywać swoich dzieł do filmów innych reżyserów. Okazał się także dużo sympatyczniejszą osobą niż przedstawiały go media. Myślałem że będzie się sprzeczał z Björkmanem, odmawiał odpowiedzi, owijał w bawełnę... Nic z tych rzeczy. Z uśmiechem wspomina kręcenie kolejnych filmów i traktuje swojego rozmówce na równi z samym sobą. Nawet potrafi podejść z dystansem do własnej twórczości, mówiąc które dzieła są jego zdaniem nieudane. Każdy fan kina Europejskiego powinien się zaopatrzyć w tą książkę. Tylko ostatnie rozdziały robią wrażenie zrobionych w pośpiechu. Cała reszta to profesjonalny wywiad, pełen ciekawostek, zaskakujących informacji o reżyserze i materiałów dodatkowych, które współgrają z całością. Polecam