Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Powieść z typowo romatyczno-idealistyczną fabułą. Lata końca Korony, rozbiorów i epoka Napoleona. Jest dwór ostatniego Króla, i sejm, wątek wojenny i romantyczna miłość. Powieść napisana przystępnie, ale mam wrażenie że dość powierzchownie. Język niezbyt wyszukany, skrótowy. Brak barw w języku, nastroju, uczucia, klimatu. (Tak przypomina to powieści historyczne współczesnych "pisarzy". Zazwyczaj jakiś ludzi z grup rekonstrukcji historycznych wikingów czy czegoś takiego. Ludzi bez oczytania i warsztatu literackiego). Bawią i zwracają uwagę wyrazy używane w starej formie. PS- Dość irytujący jest wątek wielbiący Napoleona, tego szatana w ludzkiej skórze, który tyle się przysłużył do nieszczęścia Polski i całego świata. Tak tez odbieram ta książkę. W czasie zaborów Napoleonie upatrywano ideału wodza bohatera wolnych narodów, my dziś upatrujemy romatyczną fasmantagorię która wykrzywia nasze myślenie o zbiorowości, o Ojczyźnie (vide tragiczne Powstanie WArszawskie - współczesna forma rewolucyjnego ludu na barykadach).