Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Praktyczny zbiór sentencji z odnośnikami do fragmentów Biblii, pomagający w wewnętrznej walce z samym sobą. Choć kierowany jest do osób na zaawansowanym poziomie rozwoju duchowego, można wykorzystać go do opracowania własnego podręcznego "pomocnika" w walce ze złymi myślami. Osoby świeckie muszą brać poprawkę na radykalność porad kierowanych do mnichów i pamiętać o możliwości ich łagodzenia na swoją miarę. Przede wszystkim dla fanów Ewagriusza z Pontu, a jeśli ktoś nie miał jeszcze z nim styczności, to wpierw polecam sięgnąć po genialne "Osiem logismoi" Ks. Misiarczyka. ----------------------------------------------- „Na metodę antyretyczną składają się dwa elementy: 1. kolekcjonowanie urywków biblijnych i redagowanie z nich analogii; 2. użycie jakiegoś fragmentu biblijnego przeciwko konkretnemu podszeptowi demona”. „Należy natomiast podkreślić, że z upływem czasu autorzy monastyczni, zwłaszcza z rejonu Palestyny, zwracali coraz częściej uwagę na dwa aspekty: po pierwsze, że w metodzie antyretycznej kryje się niebezpieczeństwo pychy oraz po drugie, że sama metoda przeznaczona jest raczej dla doskonałych, natomiast słaby powinni uciekać się do pomocy Bożej poprzez przyzywanie imienia Jezus”. „Jest w sumie osiem głównych {złych} myśli, do których sprowadza się każda {grzeszna} myśl. Pierwsza jest myśl o obżarstwie, a po niej – o nieczystości. Trzecia jest {namową do} chciwości, , czwarta – smutku, piąta – gniewu, szósta – acedii, siódma – próżnej chwały, ósma – pychy. Czy owe myśli dręczą naszą duszę, czy nie, to nie zależy od nas. Ale czy trwają, czy nie, czy wzniecają, czy też nie wzniecają namiętności, to zależy od nas”. „Dusza grzesząca bowiem umiera. Ilekroć bowiem nie ma w głowie prawych myśli, które szybko i od razu mogłyby odpowiadać złemu, wtedy powstaje grzech. To zaś słusznie ukazał nam Eklezjastes, mówiąc: Wyrok na czyniących zło nie zapada szybko (Koh 8, 11),a znów Salomon powiada w swych przysłowiach: Nie odpowiadaj głupiemu według jego głupoty, abyś nie stał się do niego podobny, lecz odpowiadaj mu według swojej mądrości, aby nie wydał się sobie mądry (Prz 26, 4-7)”. „Ucisk dotyczący duszy wyrabia wytrwałość, wytrwałość wypróbowaną cnotę, wypróbowana cnota nadzieję, a nadzieja nie zawodzi (Rz 5, 3-5)”. „My wszyscy z odsłoniętą twarzą wpatrujemy się w jasność Pańską jakby w zwierciadle; za sprawą Ducha Pańskiego, coraz bardziej jaśniejąc, upodabniamy się do Jego obrazu (2 Kor 3, 18). Apostoł Narodów mówi tutaj, że owym zwierciadłem jest Chrystus Pan, Który odbija chwałę Ojca; my wpatrując się w to zwierciadło, coraz bardziej upodabniamy się do Zbawiciela, odblasku Ojca. Niemal dwa wieki później Plotyn napisze, że człowiek staje się tym, w co się wpatruje”. „Przeciw bezbożnej pokusie nakłaniającej nas, byśmy ponad miarę rozszerzali nasze obowiązki, opasując się włosiennicą, wychodząc na pustynię, żyjąc pod gołym niebem, jedząc tylko korzonki pustynne i unikając widoku ludzi, zarówno tych, którzy nas proszą o pomoc, jak i tych, których pomocy my mielibyśmy wzywać – nie bądź zbyt sprawiedliwy i nie uważaj się za mądrego, abyś czasem sobie nie zaszkodził (Koh 7, 17)”. Przeciw duszy nierozumiejącej, że siła popędliwości jest wrogiem dla myśli nieczystości, gdyż popędliwość powstała z ognia, nieczyste myśli zaś rodzą się z wody – Gniewajcie się, ale nie grzeszcie, mówcie w sercach waszych i w waszych łożach (Ps 4, 5)”. + Według metafizyki Ewagriusza, zależnego od Orygenesowskich spekulacji, ciała istot rozumnych (ludzi, aniołów i demonów) różnią się proporcją zawartości czterech pierwiastków materialnych: ziemi, wody, powietrza i ognia. Im bardziej uduchowiony jest byt i im większe ma poznanie, tym więcej lekkich pierwiastków składa się na jego konsystencję. Podobnie struktura natury ludzkiej w pewien sposób oddaje połączenie elementów materialnych w człowieku: umysł wiąże się bardziej z pierwiastkiem powietrza, popędliwa część duszy – z ogniem, pożądliwa część duszy – z wodą, a ciało – z ziemią. W związku z różnym pochodzeniem (z różnych sfer duszy) poszczególnych myśli może być tak, iż jedne myśli wypierają inne”. „Lepszy jest ten człowiek, który zaczyna pomagać, od tego, który jest pozbawiony nadziei”.