Cytat dnia
Wszystkiego, co naprawdę trzeba wiedzieć o tym, jak żyć, co robić i jak postępować, nauczyłem się w przedszkolu. Mądrość nie znajdowała się ...
Najnowsze artykuły
ArtykułyTo do tych pisarek należał ostatni rok. Znamy finalistki Women’s Prize for Fiction 2024
6
ArtykułyMaj 2024: zapowiedzi książkowe. Gorące premiery książek – część 1
7
Artykuły„Horror ma budzić koszmary, wciskać kolanem w błoto i pożerać światło dnia” – premiera „Grzechòta”1
Artykuły17. Nagroda Literacka Warszawy. Znamy 15 nominowanych tytułów2
Popularne wyszukiwania
- Polecamy
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
2008
2008Wszystkiego, co naprawdę muszę wiedzieć, dowiedziałem się w przedszkolu184 czytelników 14 opinii2008
1997
2020Wszystkiego, co naprawdę muszę wiedzieć, dowiedziałem się w przedszkolu78 czytelników 12 opinii2020
1996Wszystkiego, co naprawdę muszę wiedzieć, dowiedziałem się w przedszkolu Robert Fulghum
Znane nam jest w ramach rozmów dorosłych, celem krytyki drugiego człowieka powiedzenie: "no, takie rzeczy to nawet dzieci w przedszkolu wiedzą". A właśnie, wydawałoby się, że dzieląca nas przepaść wiekowa, suma doświadczeń nabytych przez lata od przedszkolaka do obecnego dorosłego, wydarzenia, które ukształtowały (i nieustannie kształtują) nasz charakter, będą mieć kluczowy wpływ na to, jak postrzegamy świat, jaką pełnimy w nim rolę, kim jesteśmy i za kogo się uważamy. Bardzo utrudniamy sobie tę lekcję życia, nie odrobiliśmy zadania domowego, które wpajały nam przedszkolanki przy oczywistej aprobacje rodziców, którzy posłali nas do pierwszej (a jakże ważnej) placówki rozpoczynającej naszą edukację. Możemy nabywać wiedzę z języka ojczystego, matematyki, historii, wiedzy o społeczeństwie, lecz najważniejszą nauką jest to, czego doświadczamy na codzień, a co nas kształtuje, jako ludzi z krwi i kości. Potwierdza moje słowa autor, emerytowany pastor, a obecnie 65-letni dziadek siedmiorga wnuków. Jego pierwsze dziecko, czyli "Przedszkolne Credo" doczekało się po ćwierćwieczu aktualizacji, a Robert opatrzył je dodatkowymi komentarzami. Książka ta to zbiór krótkich esejów, które idealnie można podsumować stwierdzeniem: "niezwykłe rozważania o zwykłych sprawach". Pisarz w nawiązaniu do tego, czego doświadczał w prozie życia, objaśnia lekcje, jakich efekty zauważył z perspektywy czasu. Treść luźna, swodobnie napisana, czytająca się zadziwiająco przyjemnie trąci ciut Reginą Brett i mądrością, która w nienachalny sposób namawia nas do celebrowania codzienności, większej uważności i patrzenia na edukację nie przez kontekst wpajanych nauk, a poprzez sumę doświadczeń zbieranych każdego dnia naszego życia.Wszystkiego, co naprawdę muszę wiedzieć, dowiedziałem się w przedszkolu Robert FulghumZbiór krótkich esejów, które są jak misterna mozaika. O wszystkim, ale na pewno nie o niczym. Dla każdego. Przekrój tematów jest bardzo szeroki. Znajdziemy przepiękny, utkany słowami portret Matki Teresy z Kalkuty, ale również opowieść o najlepszych sznyclach i grabieniu jesiennych liści w ogrodzie. Jest o praniu, pająkach i zabawie w chowanego, ale również o dobrym Samarytaninie, IX symfonii Beethovena i Aniołach, a to wszystko w nawiązaniu do tego co liczy się naprawdę. Każdy obraz poruszał we mnie inną strunę. Jeśli pojawiła się w Was myśl, że to może książka infantylna (bo przedszkole, dzieciństwo i zabawa) – nic bardziej mylnego. Dawno nie czytałam pozycji, która w tak nieoczywisty sposób dotyka tematów ważnych, potrzebnych, ostatecznych. Sądzę nawet, że gdybyśmy naprawdę zrozumieli i przyjęli przedstawione w niej prawdy to Ty i ja zawsze zachowywalibyśmy pogodę ducha, a poczucie szczęścia nigdy by nas nie opuszczało. Bo liczą się właśnie te codzienne sprawy, kartki z napisem “kofam ciem” (wszystkie skrzętnie przechowywane w “Lepkiej pace”),wskoczenie do kałuży zamiast krzywego spojrzenia, spuszczenie z tonu zamiast sztywne trzymanie się reguł, po to by pomóc głuchoniememu chłopcu. Robert Fulghum, pastor z dystansem do siebie, otwiera nasze oczy. Bez zbytniego nadęcia przywraca nam właściwe miejsce i koi oddech. Otula prostotą, a przy tym jest jak przyjaciel, na którego widok bezwiednie pojawia się uśmiech. Te kilkadziesiąt opowiadań przypomina, że zabrnęliśmy zbyt daleko w “dorosłym” sposobie patrzenia na przestrzeń wokół nas, na drugiego człowieka i sprawy, które się dzieją i dziać się będą. Czujesz czasem, że tracisz spontaniczność, przestajesz wierzyć w szczerość i beztroskę? A często wcale nie potrzeba skomplikowanych słów, intratnych stanowisk i złotych interesów, które są jak maska, zakrywająca prawdę, bo czasem wszystko czego nam trzeba to wrócić do przedszkola. Cała recenzja dostępna tutaj: https://zyj-bardziej.pl/2021/03/wszystkiego-co-naprawde-musze-wiedziec-dowiedzialem-sie-w-przedszkolu/Popularne w kategorii książek autora
Popularni autorzy
