Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Żona, mąż i kochanka. Ich troje. Ze śmiercią w tle. Choć po książki polskich autorów sięgam zdecydowanie częściej niż kiedyś, w dalszym ciągu jednak odnoszę się do nich z dystansem. W dużej mierze wynika to z faktu, że zbyt wiele razy już się nimi rozczarowałam. Katarzynie Błeszyńskiej postanowiłam zaufać tylko ze względu na okładkową obietnicę przełamania tej obyczajowej historii wątkiem kryminalnym. Szczerze i z przyjemnością muszę przyznać, że ta powieść okazała się lepsza, niż mogłabym przypuszczać. Autorka opowiada nam o zdradzie. Wydaje się, że nie mogła wybrać bardziej oklepanego motywu, bowiem i w literaturze i w życiu pojawia się on zasmucająco często. Na jej obronę muszę dodać, że pokazała ten problem z różnych stron. To nie jest jedna z tych powieści o poszkodowanych żonach. To także historia pokazana z innej perspektywy. Zwrócenie uwagi na uczucia każdej ze stron i próba udowodnienia, że nie można generalizować, upraszczać i wszystkiego zaplanować. Błeszyńska pisze w taki sposób, że w tę opowieść łatwo się zaangażować. Widać, że zabrała się do pisania z konkretnym planem, który przełożyła na strony powieści. Podczas lektury miałam wrażenie, że autorka dobrze wie, co chce przekazać, a w jej słowach nie ma żadnego przypadku. Czułam, jakby ta historia rzeczywiście mogła się wydarzyć. Sposób jej przedstawienia, autentyczność wydarzeń, pewna nieprzewidywalność akcji- te elementy złożyły się na realizm, który cenię w powieściach ponad wszystko. Na życiowość tego utworu wpływa także przyjemna kreacja bohaterów. Nikt z nas nie jest idealny i autorka stosuje tę formułę również w przypadku książkowych postaci. Na naszych oczach zdają się dojrzewać, popełniają błędy, zmieniają zdanie, mylą się, zaskakują. Po prostu są sobą. Z lepszymi i gorszymi dniami, z paletą wad i zalet. Autorka ma pewne pióro i bardzo wyrazisty styl. Opisywaną historię czyta się dobrze i szybko. Świat na kartkach powieści okazuje się bardzo gościnny wobec czytelnika. Nic, tylko usiąść wygodnie z książką i czerpać przyjemność z lektury. Błeszyńska operuje słowem z wielką gracją, potrafi pisać tak, że nie mamy chęci od jej powieści się odrywać. I choć szczerze mówiąc nigdy nie pomyślałabym, że ta książka mogłaby stać się bestsellerem, to nie mogę też powiedzieć, bym miała poczucie straconego czasu. Nie. To w miarę lekka i przyjemna opowieść (na tyle, na ile może taką być przy poruszanych kwestiach),stanowiąca doskonałe źródło rozrywki dla kobiet. Największe wrażenie zrobił jednak na mnie ten obiecywany wątek kryminalny. Takie przełamanie obyczajowości sprawia, że całość wypada bardziej tajemniczo i intrygująco. Mroczne akcenty są moimi ulubionymi i z wielką radością przyznaję, że otrzymałam ich więcej, niż się spodziewałam. W moich oczach to najmocniejszy punkt tej powieści. Oprócz świetnego stylu i dobrze poprowadzonej fabuły lekturę książki przyspieszają i uprzyjemniają także krótkie i zgrabne rozdziały. Mogłoby się wydawać, że nie ma to znaczenia, ale dla mnie takie rozwiązanie okazuje się bardzo przydatne, kiedy muszę po prostu odłożyć książkę. Dzięki temu możemy sobie pozwolić na to bez żalu, a i lektura upływa przyjemniej. „Życie szczęśliwe” to dobry wybór dla czytelniczek ceniących sobie kobiece lektury, życiowe tematy i zaskakujące rozwiązania. Nawet jeśli, podobnie jak ja, częściej wybierasz kryminały niż książki obyczajowe, to tym razem możesz się skusić na trochę lżejszą opowieść. Myślę, że nie pożałujesz.