Najnowsze artykuły
- Artykuły17. Nagroda Literacka Warszawy. Znamy 15 nominowanych tytułówLubimyCzytać1
- ArtykułyEkranizacja Chmielarza nadchodzi, a Netflix kończy „Wiedźmina” i pokazuje „Sto lat samotności”Konrad Wrzesiński6
- ArtykułyCzy książki mają nad nami władzę? Wywiad z Emmą Smith, autorką książki „Przenośna magia“LubimyCzytać1
- ArtykułyŚwiatowy Dzień Książki świętuj... z książką! Sprawdź, jakie promocje na ciebie czekają!LubimyCzytać7
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Zofia Lorentz
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Zofia_Lorentz
11
7,9/10
Pisze książki: literatura młodzieżowa, literatura piękna, powieść historyczna, poradniki, literatura dziecięca
Urodzona: 25.01.1896Zmarła: 16.04.1980
Zofia Lorentz – polska powieściopisarka, autorka utworów prozatorskich i teatralnych dla dzieci i młodzieży. Córka Aleksandra i Heleny z Boernerów. Siostra znanego pedagoga i historyka Zygmunta Lorentza.
7,9/10średnia ocena książek autora
63 przeczytało książki autora
76 chce przeczytać książki autora
4fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Najnowsze opinie o książkach autora
Wakacje pod Blaszanym Człowieczkiem Zofia Lorentz
8,2
Książka napisana jest w sposób prosty i zrozumiały dla najmłodszego czytelnika. Główny bohater, Jan Miniat, wyrusza w swoją pierwszą prawdziwą podróż i zabiera czytelników ze sobą. Poznajemy świat z perspektywy dziecka, dla którego nie wszystko jest proste i oczywiste. Dzięki wrodzonej ciekawości świata i pomysłowości nasz młody bohater każdego dnia przeżywa przygody i perypetie godne prawdziwego podróżnika, którym tak bardzo pragnie w przyszłości zostać.
Opowieść ukazuje obraz niezwykłej przyjaźni zbudowanej na wzajemnym zaufaniu i wsparciu między dzieckiem i dorosłą kobietą. Przyjaźnią, z której obydwie strony czerpią wiele radości i nauki. Wakacje pod Blaszanym Człowieczkiem to mądra, pełna ciepła i przygód historia Jasia i literatki, ukazująca w sposób nieskrępowany i wyrazisty przeżycia, doświadczenia, jakie możemy pozyskać, zaprzyjaźniając się z kimś całkowicie różnym od nas samych.
Przed i po Zofia Lorentz
10,0
Książka Przed i po została wydana w lutym 1980 roku, na kilka miesięcy przed śmiercią autorki. Stanowi pewnego rodzaju zbiór przemyśleń, refleksji nad upływającym czasem i doświadczeniami życiowymi. Przedstawia światopogląd oraz kontemplację nad sensem ludzkiej egzystencji, własnymi przeżyciami, konsekwencjami podejmowanych decyzji na przestrzeni wielu burzliwych lat pracowitego i niełatwego życia. Czytając opowiadania zawarte w utworze nie trudno odnieść wrażenie, że jest to książka przeznaczona dla czytelnika dojrzałego i świadomego. Mimo prawdziwości tego stwierdzenia opowiadania poruszają tematykę niezwykle ważną dla czytelników młodszych. Traktują o sprawach dzieci i młodzieży z perspektywy osoby dorosłej. Autorka podejmuje kwestie związane z trudami dorastania, zwracając się do tych, którzy odpowiedzialni są za wychowanie i dalsze losy młodego pokolenia.
Istotnym elementem utworu są autorefleksje. Pisarka, wracając myślami do chwil przełomowych w swoim życiu, zastanawia się nad słusznością niektórych decyzji. Wspomina sytuacje bez wyjścia i pomoc ofiarowaną od obcych ludzi. Od zawsze lubiła słuchać, a ludzie instynktownie pragnęli być przez nią wysłuchani. Wrażliwość na krzywdę ludzką,
a w szczególności na krzywdę dzieci, pozwoliła jej stać się opoką dla wszystkich, którzy potrzebowali jej wsparcia.
Książka kończy się Odą do starości, w której autorka rozpatruje różne aspekty jesieni życia. Próbuje określić czym jest ona dokładnie i z czym się wiąże. Z namysłem i zadumą przedstawia wnioski swoich rozważań, zapraszając czytelnika do osobistych przemyśleń
i refleksji. Zauważa jej pozytywne aspekty: „Ma jednak starość i swoje dobre strony: na przykład widzenie spraw współczesnych z perspektywy wielu przeżytych lat i możność konfrontacji”30. Myśl ta stanowi adekwatne podsumowanie tego, co Zofia Lorentz starała się przekazać czytelnikowi podczas pisania Przed i po, które jest „…nie jako kompendium refleksji nad sensem egzystencji ludzkiej, nad przemijającymi i wieczystymi wartościami życia, nad humanistycznymi wartościami późnej starości”31.