Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Fragment recenzji z bloga: http://kyriakczyta.blogspot.com/2016/05/tadzio.html To, co w "Tadziu" najbardziej mnie zauroczyło, to jego intertekstualność. Książka Zielonki to gratka dla miłośników nawiązań literackich, łowców odwołań. Pewnie nawet połowy nie udało mi się odczytać, ale i tak jestem pod dużym wrażeniem oczytania i erudycji autora, który nie tylko cytuje wielkich pisarzy, ale potrafi tak budować fabułę, że niemal namacalnie wyczuwa się klimat innych tekstów. Już okładka mówi nam, że "Tadzio" jest pastiszem pewnego wielkiego dzieła. Dzieła, które sprawia, że główny bohater ma stałe uczucie deja vu. Zresztą nie tylko bohater. Ja również ciągle miałam wrażenie, że "gdzieś już było podobnie". Na szczęście szybciej niż Tadzio zorientowałam się jaki nastrój odważa autor. Jakie to dzieło? To już trzeba doczytać samemu, nie mogę psuć radości z odkrywania :)