Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wielka szkoda, że posłowie, wyjaśniające, że Lapończycy nie mają czegoś takiego jak "bajka" sama w sobie, nie zostało umieszczone jako wstęp, żeby wybić czytelnikowi z głowy jakieś głupie oczekiwania historii ze wstępem, rozwinięciem, zakończeniem i akcją. Podobnie czytelnik może porzucić oczekiwania, że w przedstawionych tu historiach będzie jakaś fabuła, sens, jakieś prawdy w postaci nagradzania dobra, a karania zła, wygrywającego sprytu albo prowadzącego do zguby egoizmu. Bajki lapońskie to nie tyle bajki, co opowiastki, facecje, "powiedział mi znajomy mojego kuzyna", krótkie historyjki o niezwykłych zdarzeniach - ale z bajkami samymi w sobie, jakimi zna i kojarzy je zapewne większość czytelników niewiele mają wspólnego. Ja poczułam się rozczarowana, a po większości przedstawionych w zbiorze opowiadanek przeżywałam zwykle chwilę głębokiego zakłopotania objawiającego się retorycznym pytaniem "o co chodzi i co to miało być?".