Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jeszcze nigdynie czytałam tak nudnej książki... Owszem, przeczytałam i co? Nadal nie wiem o co w niej chodziło. Bohaterowie, w tym i główna - Nate, wydają mi się dużymi dziećmi, którzy żyją, bo żyją. A kiedy pojawia się problem to najlepiej się zabić. I wcale to mnie nie wzruszało, raczej podnosiło mi poziom pogardy. Tak samo jest z główną bohaterką. Dojrzała kobieta, którą wciąż ktoś musi się opiekować, bo inaczej wali jej się świat i musi jechać na drugi koniec Stanów. Bez sensu... A tytuł? Co w ogóle tytuł ma do tej książki? Chyba tylko to, że autorka wymieniła w niej parę imion koni. Uwielbiam te zwierzęta i nie mogę uwierzyć, że Nate miała do nich taki sztuczny stosunek. Niby były dla niej wszytskim, a nie czułam między nimi a nią żadnej więzi, tylko obowiązek i przyzwyczajenie - o k r o p n e. Nie nawiązałam też żadnej więzi z główną bohaterką. Nie mogłam wyczytać co kyje się w tej jej nudnej główce. Raz nastolatka, raz babcia jedną nogą w trumnie. Czytałam ją z niechęcią. Nie raz miałam ochotę odłożyć. Jakbym czytała co drugą stronę, to nic bym nie straciła. Serio. Ognia dodały nieudolne retrospekcje - haotyczne, bez składu, bez ładu. Z tej książki nie zapamiętam ani jednego zdania...