Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Niskiego wzrostu generał i jego wspomnienia" Od tego kalibru dowódcy spodziewałem się dogłębnych analiz, podsumowań, wniosków i dyskusji. Dostałem zwykłe wspomnienia, podparte opiniami z książek alianckich historyków. Nic szczególnego i wartego uwagi. Wszystko dopracowane i wypucowane jak żołnierskie buty przed inspekcją. Ani grama skruchy za wywołanie i uczestnictwo w koszmarze II W.Ś. Nawet się generał nie zająknął na temat zbrodni wojennych, mimo, że walczył w sąsiedztwie Kampfgruppe Peiper i jej dowódcy zbrodniarza wojennego. Do wspomnień jest dołączona historia 7 dywizji pancernej oraz "grossdeutschland". Z obrazu wyłaniają się same sukcesy, nawet gdy następował strategiczny odwrót. Wspomnienia Hasso Manteuffla nie kończą się wraz z wojną. Mamy krótki zarys działalności powojennej generała. Dla mnie książka nie wnosi nic nowego ani wartościowego wykraczającego poza zakres posiadanej wiedzy. Przeczytałem kolejne ugładzone wspomnienia hitlerowskiego dowódcy. Z początku wielbiącego swego wodza, potem obarczającego go za wszystkie klęski. Wykonującego wzorowo rozkazy i nie mającego sobie nic do zarzucenia. Broniącego swojej ojczyzny przed hordami sowietów, na ich własnej ziemi. Nie czyta się źle, tylko po co?