Jeden z najwybitniejszych filozofów polskich, wybitna postać szkoły lwowsko-warszawskiej, dzięki której polska filozofia zasłynęła na świecie, a zarazem autorytet najwyższej próby.
Jeśli chodzi o 2 pierwsze teksty to pokazują one jak przedstawianie ludziom spłyconego oraz wykrzywionego obrazu religijności przyczynia się do nieuzasadnionego przenoszenia związanych z nim negatywnych doświadczeń na kwestie dotyczące istnienia Boga. Z kolei jeśli chodzi o krytykę sformułowaną przez Rusella to jest ona zasadniczo słaba co wynika głównie z niezrozumienia natury Boga chrzescijańskiego oraz z braku wiedzy teologicznej.
Książeczka ta zawiera trzy krótkie eseje dość znanych, przynajmniej w pewnych środowiskach, osobistości. Wszystko pod wspólnym tytułem "Religia i ja". Łączy je myśl przewodnia czyli ateizm autorów. Są to raczej osobiste, czasem też emocjonalne wspomnienia tudzież opisy własnego podejścia do spraw religii, nacechowane zdecydowanie bardziej dość wybiórczym nastawieniem do omawianych spraw aniżeli posiadające cechy jakiegoś logicznego wywodu mającego czegoś dowieść. Słabym wyjątkiem jest tutaj częściowo esej Bertranda Russella "Dlaczego nie jestem chrześcijaninem", który jako filozof i logik zdaje się taki wywód prowadzić, aczkolwiek wynosząc - nie wiedzieć czemu - jedne fakty ponad inne, lecz i tutaj nie brakuje treści osobistych, czy raczej emocjonalnego oburzenia. Myślę, że każdy ateista ma własną historię odwrotu od religii, czy to naukowiec czy nie. Tutaj zaprezentowane zostały trzy przykłady. Pewnie ogólne zasady odejścia od wiary będą reprezenatywne także dla ogółu.