Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Inspiracją irlandzkiej pisarski Edny O'Brien do napisania tej książki był nagłówek, jaki wyczytała w jednej z gazet, siedząc w poczekalni. Nagłówek mówił o młodej dziewczynie znalezionej wraz z niemowlęciem w lesie nigeryjskim. Dziewczynie, która uciekła z obozu Boko Haram, nie wiedziała, jak się nazywa, nie miała pokarmu w piersiach i straciła rozum. Ten nagłówek zainspirował O'Brien do przeprowadzenia dokładnego researchu i napisania powieści o nigeryjskiej dziewczynce porwanej przez ekstremistyczną organizację Boko Haram (choć nazwa bezpośrednio nie pada nigdzie w książce). Dziewczynce, która była jedną z 276 dziewcząt porwanych w lipcu 2014 - bo właśnie na tym wydarzeniu powieść została oparta (czytałam, że ponad 100 z tych dziewcząt nadal nie odnaleziono). O strachu, lęku, bezradności w obliczu przemocy fizycznej i seksualnej, o traumie, o zmuszaniu do małżeństwa i w końcu o ucieczce (to nie spojler!),która nie do końca równa się z ulgą i uwolnieniem. Książka ta jest pełna brutalności i niesprawiedliwości, która trafia jeszcze mocniej, gdy pomyśli się, że jest to mocno inspirowana prawdziwą historią. Pierwsza połowa książki mocno trzyma uwagę, natomiast rozchodzi się trochę w drugiej połowie, która opowiada o losach dziewczyny po ucieczce i powrocie do swojego miasteczka. Książka znalazła się na długiej liście nominowanych do nagrody Women's Prize for Fiction. Książki przesłuchałam w audiobooku. Przeczytajcie akapit otwierający książkę, by poczuć trochę jej ducha: 'I was a girl once, but not any more. I smell. Blood dried and crusted all over me, and my wrapper in shreds. My insides, a morass. Hurtled through this forest that I saw, that first awful night, when I and my friends were snatched from the school.'