Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książkę przeczytałem dwa razy. Za pierwszym razem ilość informacji nieco mnie przytłoczyła i wiele fragmentów czytałem dość pobieżnie. Gdy książkę skończyłem, jej temat zafrapował mnie na tyle, że postanowiłem lepiej sobie wszystko poukładać i przeczytałem wszystko jeszcze raz, uważnie. Największą zaletą książki jest unikalne - krytyczne podejście rosyjskojęzycznego autora, oparte na źródłach radzieckich/rosyjskich. Autor obala wiele historycznych mitów, w tym rzekomy geniusz strategiczny gen. Żukowa. W książce znajdziemy wiele unikalnych informacji, lecz przez to nie czyta się jej lekko i szybko. Na szczęście humor (nierzadko czarna jego odmiana) autora umila lekturę. Na minus - mała ilość zdjęć na korzyść rysunków, kilka niezbyt czytelnych map. Szata graficzna nie powala, więc po książkę sięgną raczej pasjonaci historii i techniki wojskowej. Książka podzielona jest na kilka części. Najdłuższą z nich stanowi opis i ewolucja sowieckiej broni pancernej - naprawdę dokładna i szczegółowa. Możemy się z niej dowiedzieć o wszystkich typach sowieckich czołgów i ich genezie powstania, ale i o mniej znanych, wybujałych projektach (np. czołgi wielowieżowe),a nawet czysto fantastycznych pomysłach, na które bezpowrotnie tracono fundusze. Pozostałe części książki opowiadają o użyciu sowieckiej broni pancernej w konfliktach na dalekim wschodzie i w II Wojnie Światowej, zwłaszcza po napaści Niemiec w 1941 na Związek Sowiecki. Książka otwiera oczy czytelnika na twarde zderzenie skomplikowanych technologii z siermiężną rzeczywistością ZSRS i wielkich kosztach industrializacji, jakie poniosło społeczeństwo. Ogólnie, książka mnie zafrapowała i na pewno nie będzie ostatnią z twórczości W. Bieszanowa.