Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Autorka opisuje swoje życie od momentu gdy była dzieckiem, do tego, gdy jej córki powychodziły za mąż. Każdy rozdział jest zadedykowany osobnym tematem i z tego względu chronologia faktów jest pomieszana. Opisana zabawnym językiem, aczkolwiek z elegancją. Ocenić tę książkę, która jest biografią, mi jest bardzo trudno ze względu na to, że szanuję czyjegoś życia i nie mnie go oceniać. Skoro życie jest bezcenne, a tu maksymalność punktów jest 10/10, a że też nie mogę lekceważyć swoich odczuć, zrobiłam średnię, która wychodzi 5/10. Szczerze na początku lektura mnie wciągnęła, a potem było mi ciężko. Nie spodziewałam się, że problemy szkolne są nieomal te same jakie są dzisiaj, a przecież wtedy kiedy kończyła szkołę minęło ładnych kilkadziesiąt lat. Drugą sprawą jest to, że miałam inne wyobrażenie co do mentalności. Bardziej wyobrażałam jako zamkniętą, gdzie więcej jest tematów "tabu" niż "nie-tabu" i w sumie niby tak było, choć w praktyce widziałam, że było zupełnie inaczej. Miałam nadzieję, że dowiem się coś więcej o tej innej kulturze, ale niestety nie zostałam usatysfakcjonowana. Strasznie mnie nudziły te wszystkie opisy o jej miłościach, w szerokim tego słowa znaczeniu. Sytuacja, która jest zawsze ta sama, niezależnie od tego, kiedy się stało, wygląda następująco: jej rodzice w ogóle na żaden temat z nią nie rozmawiali, ona miała siedzieć cicho, wychowały ją bardziej gosposie, które mieszkały u nich w domu, i inne dzieci podczas letnich obozów. Z tego względu już od przedszkola szukała tej miłości, której nie odczuwała w domu, a potem jak była nieco starsza ciągle oglądała się za chłopakami, a że trudno trafić na normalne otoczenie, to trafiali się ludzie, którzy myśleli bardziej o jednym, więc ona przyjęła taki a nie inny sposób myślenia, który widać w trakcie czytania.