Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Według Agnieszki Hajdy wszyscy ludzie są takimi wyszukiwarkami szczęścia. Każdy z nas ma wbudowany mechanizm, który daje nam znać o tym, czy konkretni ludzie, konkretne wydarzenia są tymi, dzięki którym poczujemy się spełnieni, dowartościowani, po prostu – szczęśliwi. I musimy sami dbać o to, by taką wyszukiwarkę utrzymywać w dobrym stanie. Pilnować, by nie wkradły się w nią jakieś wirusy, bo wtedy wynik naszych wyszukiwań może być zafałszowany. A skąd takie pseudo-filozoficzne rozważania? Ostatnio wpadła mi w ręce książka Agnieszki Hajdy „Wyszukiwarka szczęścia”. Opowieść o młodej dziewczynie, Laurze, która na swoje życie i swoje otoczenie patrzy przez pryzmat starszej siostry. To Danka zawsze ma rację. To Danka prowadzi ciekawe, ekscytujące życie, pełne przygód, pełne happeningów, akcji pomocniczych. To do Danki lgną przyjaciele. To ona ma zawsze mnóstwo pomysłów na życie i z pełną konsekwencją je realizuje. A Laura co? Młodsza, nieudana siostra wielkiej działaczki społecznej, Danuty, którą wszyscy traktują jak dziecko, z pobłażaniem. Której nie pozwalają brać udziału w życiu Danki. Wygląda na to, że aby zaczęto ją dostrzegać, Laura musi wymyślić swój sposób na życie. Ale jak ma to zrobić14-latka, która w zasadzie za bardzo nie wie, co chce robić w życiu i która na wszystko potrzebuje zgody rodziców? Na szczęście z rodzicami jest najmniejszy kłopot. Życzliwi swoim córkom, nie stoją im na drodze do rozwoju wewnętrznego. Próbują podpowiadać, próbują nakierować, ale bez zbytniego ingerowania. Każdy w końcu musi się uczyć życia na swoich błędach. Największy kłopot w tym, że Laura sama nie wie, czym chciałaby zabłysnąć w życiu? Gdzie jest jej miejsce? Siostra nie chce jej przygarnąć pod swoje skrzydła. Z tych samych powodów, dla których rodzice nie wtrącają się w wybory życiowe swoich córek. Po prostu Laura musi znaleźć miejsce dla siebie, a nie żyć w czyimś cieniu. Pewnego dnia dziewczynka wpada na słup z ogłoszeniem o warsztatach teatralnych. Ale jak nieśmiała Laura, która nie ma fiołkowego pojęcia o teatrze, ma wziąć udział w tych warsztatach?! Cóż, raz kozie śmierć! Od dzisiejszego dnia, dziewczynka staje się pełnoprawnym uczestnikiem zajęć. I tego samego dnia, poznaje najwspanialszego chłopaka pod Słońcem… Mistrza szkoły w judo! Hmmm… Jak się potoczą dalsze losy Laury? Czy odnajdzie się w świecie teatru i połączy go ze światem sportu? Czy odnajdzie swoją własną ścieżkę dostępu do szczęścia? Tego dowiecie się z powieści Agnieszki Hajdy. Zapraszam do lektury.