Jesteśmy społecznością, która kocha książki

książka wyszła kilka razy, a wydanie jest tu bardzo ważne. W tych późniejszych są rzeczy, które nie przeszły w pierwszym wydaniu, peerelowskim. Największa wada: bardzo pobieżne oparcie na źródłach niemieckich. Autor korzysta w zasadzie tylko z polskich i radzieckich. Wada druga: brak zestawień, list, tabel, systematycznego OdB. Wada trzecia: są drzewa, nie ma lasu. Znaczy mnóstwo szczegółów, ale umyka analiza głównych wątków. Na przykład planowanie nie jest wyodrębnione jako temat i nie widzimy, że od początku dowództwo obu okręgów wykazało się skandaliczną niekompetencją, co skutkowało tym, że pod Wilno dotarło może 50% sił, oryginalnie przeznaczonych do operacji. Wada czwarta: nie ma złego słowa o niezwyciężonej raboczo-krestjańskiej. Wada piąta: opis walk w mieście, a zwłaszcza w dzielnicy kalwaryjskiej, jest kompletnie do niczego. Wada szósta: brak szerszego spojrzenia. Wiele wskazuje na to, że Krzyżanowski w ogóle nie zamierzał na serio atakować miasta, a chciał tylko przeprowadzić demonstrację zbrojną, za pomocą której myślał wkupić się w łaski Sowietów. Nic z tego w książce nie wyczytawszy.