Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Na tego typu książki z epoki patrzę głównie jak na źródła historyczne. Czytam z ciekawością, ile prawdy o PRLowskich realiach społecznych można wygrzebać z filtrów wrażliwości autora i systemowej cenzury? Pod tym względem "Śmierć..." była dla mnie kopalnią złota. Akcja toczy się na początku lat 60., pierwsze wydanie pojawiło się na rynku blisko dwie dekady później. Czego tu nie ma: - pytania o prawo do pamięci i symboli Powstania Warszawskiego. Trudno dziś sobie wyobrazić, ale kiedyś złote łańcuszki ze znakiem Polski Walczącej wywoływały pewien opór estetyczny - opis funkcjonowania prywatnych biznesów pasożytujących na państwowym handlu biżuterią i rękodziełem - warszawska Chmielna z czasów, kiedy należała do drobnych rzemieślników, a nie była ledwo żywym deptakiem - nihilistyczne nastolatki, nie wierzące, że system ma im cokolwiek do zaproponowania... - ... i ich seksualne orgie? - techniki operacyjne milicji też zostały przedstawione w interesujący sposób Jest jednak pewno ALE... Nieżyjący już autor przez większość czasu istnienia PRL był tajnym współpracownikiem służby bezpieczeństwa, donoszącym na kolegów ze środowiska literackiego. Co każe patrzeć na motywy zawarte w książce i sposób ich przedstawienia w jeszcze dodatkowy sposób.