Najnowsze artykuły
- ArtykułyTo do tych pisarek należał ostatni rok. Znamy finalistki Women’s Prize for Fiction 2024Konrad Wrzesiński7
- ArtykułyMaj 2024: zapowiedzi książkowe. Gorące premiery książek – część 1LubimyCzytać9
- Artykuły„Horror ma budzić koszmary, wciskać kolanem w błoto i pożerać światło dnia” – premiera „Grzechòta”LubimyCzytać1
- Artykuły17. Nagroda Literacka Warszawy. Znamy 15 nominowanych tytułówLubimyCzytać2
Popularne wyszukiwania
Polecamy
David Lindley
1
7,2/10
Pisze książki: nauki przyrodnicze (fizyka, chemia, biologia, itd.)
Ten autor nie ma jeszcze opisu. Jeżeli chcesz wysłać nam informacje o autorze - napisz na: admin@lubimyczytac.pl
7,2/10średnia ocena książek autora
61 przeczytało książki autora
105 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Jak zbudować dinozaura, czyli nauka w Jurassic Park
David Lindley, Rob Desalle
7,2 z 42 ocen
159 czytelników 5 opinii
1999
Najnowsze opinie o książkach autora
Jak zbudować dinozaura, czyli nauka w Jurassic Park David Lindley
7,2
Dobrze napisana pozycja popularnonaukowa (ze wszelkimi wadami i zaletami tak klasyfikowanych publikacji). Obszerny komentarz do kwestii bioinżynieryjnych, raptem zakreślonych w fabułach książek Crichtona i filmowych wariacjach na ich temat.
Z uwagi na tematykę, jest to automatycznie pakiet ogólnych informacji o dinozaurach.
Książka w pełni potwierdza budzące się w czasie lektury/seansu wątpliwości: począwszy od tego czy komar zatopiony w bursztynie byłby w stanie zachować dostatecznie długo krew swej ofiary, nie trawiąc jej, po kwestie wpływu obecnej flory bakteryjnej, zanieczyszczeń i warunków klimatycznych na sztucznie powołane do życia jaszczury, czy też problem nazbyt kameralnych gabarytów wyspy, niewystarczających by utrzymać przy życiu roślinożerne giganty (i zachować przy tym urok wysepki rajskiej, niezadeptanej, dziewiczej oraz krzaczastej).
Książka prezentuje stan wiedzy genetyków drugiej połowy lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku; wyszła po raz pierwszy w USA w 1997, ma już więc swoje lata, a bioinżynieria to dosyć dynamicznie rozwijająca się dziedzina nauki, taka w której wciąż wiele jest do odkrycia, która daje szansę na nagrody, wypromowanie nazwiska poza branżą i dokonanie przełomowych zmian w medycynie czy branży spożywczej (a także niesie pewne zagrożenia) – logicznym więc się zdaje że wiele z tego co zostało opisane, musi być na chwilę obecną przestarzałe, niepełne, a może nawet i błędne. Co, nie wiem – moja wiedza z zakresu chemii życia jest nikła. Pomimo lat jakie upłynęły od publikacji, uważam że warto po nią sięgnąć, gdyż główne założenia podstawy tytułowego zagadnienia raczej się nie zmieniły, a sposób ich prezentacji jest ciekawy i zaskakująco jasny. W zasadzie proces rekonstrukcji DNA hipotetycznego dinozaura, wszelkie procesy laboratoryjne – mimo iż mogące uchodzić za nużące od strony technicznej, śledzi się z dużym zainteresowaniem, a może nawet pewnym napięciem. Autorzy piszą o podstawach życia, a to powinno być interesujące dla każdego człowieka. Śledząc wywody odnośnie dinozaura, automatycznie w naszych myślach pojawia się człowiek, kto nie ma takiej świadomości, szybko dojdzie do wniosku że wielkich różnic nie ma, konstrukcja choć nieco inna, bazuje na tych samych elementach.
Swoją drogą korektor powinien mieć na uwadze fakt iż word jest błądzącym edytorem tekstu, i nawet jeśli podkreśla na czerwono wyrazy z NIE pisane łącznie, nie znaczy to że ma rację.
O tym że nie można lekceważyć czasu jaki minął od wydania książki, najlepiej świadczy pierwsza połowa strony 84 – gdzie mowa jest o tym że PC spokojnie może przechowywać w pamięci 1 GB danych, ale brak mu mocy obliczeniowej by to przemłócić! (To były czasy komputerów amiga, tryumf święciły czarno-białe gameboye i telewizyjne pegasusy).
Jak zbudować dinozaura, czyli nauka w Jurassic Park David Lindley
7,2
Książka łączy się bezpośrednio z dziełem Michaela Crichtona pod tytułem Park Jurajski. Autorzy dysponując aktualną wiedzą (jak na rok wydania owej książki) z dziedziny biotechnologii i inżynierii genetycznej analizują rzeczywistą skuteczność metody przywracania wymarłych gatunków do życia wykorzystaną w Parku Jurajskim. Książka napisana jest prostym językiem jednakże wyczerpująco opisuje temat. Jeżeli ktoś w dzieciństwie był zafascynowany filmem Stevena Spielberga teraz ma znowu okazję wkroczyć do laboratorium InGenu.