Najnowsze artykuły
- Artykuły17. Nagroda Literacka Warszawy. Znamy 15 nominowanych tytułówLubimyCzytać1
- ArtykułyEkranizacja Chmielarza nadchodzi, a Netflix kończy „Wiedźmina” i pokazuje „Sto lat samotności”Konrad Wrzesiński4
- ArtykułyCzy książki mają nad nami władzę? Wywiad z Emmą Smith, autorką książki „Przenośna magia“LubimyCzytać1
- ArtykułyŚwiatowy Dzień Książki świętuj... z książką! Sprawdź, jakie promocje na ciebie czekają!LubimyCzytać7
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Samuel Pepys
2
8,0/10
Pisze książki: literatura piękna, biografia, autobiografia, pamiętnik
Urodzony: 23.02.1633Zmarły: 26.05.1703
Angielski urzędnik państwowy, sekretarz Urzędu Marynarki oraz szef kancelarii Tajnej Rady Królewskiej. Sławę przyniosły mu pamiętniki pisane w latach 1660-1669.http://www.pepys-club.org.uk/
8,0/10średnia ocena książek autora
49 przeczytało książki autora
199 chce przeczytać książki autora
3fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Najnowsze opinie o książkach autora
Dziennik Samuela Pepysa. Tom 1 Samuel Pepys
7,9
Dziennik człowieka żyjącego w XVII wieku, ważnego urzędnika. Niewiarygodnie szczery, opisujący dokładnie życie codzienne swoje i rodziny, ale również zajmujący się ploteczkami z najwyższych sfer (szczegóły o romansach króla, jego gigantycznych długach). W dzienniku znajdziemy opinie na temat sztuk teatralnych (m. in Szekspira),opisy wystawnych przyjęć (często dokładne menu),romanse (od których autor nie stronił). Warto przeczytać.
Dziennik Samuela Pepysa. Tom 2 Samuel Pepys
8,2
Rewelacja! Dziennik 16-wiecznego Londyńczyka, pisany bardzo niecodziennym stylem (czytałam oryginał, nie wiem jak tłumaczenie na polski, ale tłumacz musiał nieźle się napocić, jeśli chciał wiernie oddać styl),opisujący takie wydarzenia historyczne jak m.in. wielka zaraza w Londynie i wielki pożar Londynu. Jest to jednak pamiętnik, zatem pisany jest z perspektywy człowieka a nie historyka i jest niekiedy jest rozbrajająco zabawny - wojenne opisy mózgów lecących prosto w twarz jednego z "duke'ów", sytuacja, w której Pepys zauważywszy wielki pożar idzie go sobie pooglądać, a później dalej spać, zamiast uciekać, gdzie pieprz rośnie, albo momenty, w których szczerze opisuje, że wyszedł na zewnątrz, aby pochwalić się nowym garniturem lub wyraża obawę o woń swojego ciała... I to wszystko autentyk. Szkoda, że nie mam czasu dokończyć całego. Absolutnie polecam.