Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zlata Filipovic to jedna z nastolatek mieszkających w Sarajewie podczas oblężenia miasta. Ta książka to dziennik - zapis jej myśli, spostrzeżeń, obaw i małych radości. Poznajemy codzienne życie dziewczynki dorastającej w trakcie wojny. Doświadczamy strachu, brutalności, niepewności i bliskości śmierci. Widzimy, jak trudno jest zrozumieć to, że jeszcze niedawno coś było ogólnodostępne a teraz jest ogromny problem ze zdobyciem najpotrzebniejszych rzeczy, takich jak prąd, świeża woda czy jedzenie. Każdego dnia niespodziewanie znikają bliskie nam osoby, słyszymy huk kul uderzających w budynki znajdujące się zaledwie ulicę dalej czy przedzieramy się przez niebezpieczne, odsłonięte miejsca w drodze do szkoły. To spojrzenie na bezlitosną politykę i dziecięce rozumienie świata. To "głos dziecka z oblężonego Sarajewa". Widać również, jak bardzo cieszą te wszystkie małe przyjemności, takie jak kontakty z rówieśnikami, gra w tenisa czy przygarnięcie bezpańskiego kotka. Mam jeden zarzut do tej książki. Czy jedenastolatki używają takiego mądrego i miejscami wyszukanego słownictwa, czy w tym przypadku popłynęło jednak tłumaczenie? Zabrakło mi również poinformowania, co ostatecznie stało się z naszą bohaterką i jej rodziną.