Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Do każdej książki staram się podchodzić z wielkim zaangażowaniem. Jednakże ta książka wydawała mi się wyjątkowa. Bardzo chciałam wynieść z niej coś wartościowego. Czy mi się to udało? W pewnym stopniu tak. Jednakże wiele rzeczy było dla mnie abstrakcyjnych. Mówię tu np. o wypędzaniu złych duchów, czy też o posiadaniu daru czynienia cudów. A już zupełnie przedziwne jest dla mnie uzdrawianie innych ludzi (oczywiście nie w wydaniu Jezusa Chrystusa). Kiedy została mi wręczona, usłyszałam, że jest to literatura dla początkujących. Śmiem w to wątpić, ponieważ autor używa sporo niezrozumiałego dla mnie słownictwa, którego już nawet nie potrafię przytoczyć, gdyż zwyczajnie go nie pamiętam. Wstęp jak dla mnie, jeden wielki bełkot. Nie zrozumiałam zupełnie nic. Od książki oczekiwałam przede wszystkim, że taki laik jak ja, który sam siebie zalicza do wierzących, otrzyma wyjaśnienie, prostymi, niezawiłymi i nie pełnymi świętości słowami, co to są te charyzmaty. Proszę się nie dziwić. Naprawdę niewiele na ten temat wiedziałam, i wiem dalej... To co mogę powiedzieć na pewno, to to, że książka nie pozostanie bez echa. Wprowadziła w mój barwny świat, trochę zadumy. Pozwoliła mi zastanowić się nad pewnymi rzeczami... I na koniec jeden cytat z lektury, który bardzo odzwierciedla moje istnienie... '(...) Bóg stworzył nas do życia i radości. Nic więc nie ogranicza naszych dążeń w tym kierunku, o ile nie naruszają one Bożego planu i nie przekreślają miłości Boga i bliźniego. Możemy więc użyć wszelkich środków, aby dopełnić szczęścia przewidzianego w niezgłębionych planach Najwyższego (...)"