Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ta książka nie jest zła. Na plus zaliczyłbym szeroki przegląd badań i mnóstwo teorii wyjaśniających. Minusami jest to, że Autor przedstawia różne teorie, które się często powtarzają. Właściwie mówią niemal to samo, tylko że innym językiem. Tymczasem teorie te przedstawiane są jako odrębne byty, co znacznie zaciemnia obraz całości. Właściwie - i to jest drugi zarzut - ta książka jest zbudowana jak kolaż: mnóstwo powycinanych kawałków gazet, poklejonych osobno, ale nie pokazujących jakiegoś spójnego obrazu. Brakuje jakiegoś metapoziomu, poziomu zrozumienia. Dużo wiedzy, ale nie ma klamry, która by ją jakoś ładnie spinała. Druga wada to jest akademicki styl pisania. Specyficzny rodzaj gadulstwa, czy pustosłowia, który się tu i tam wyłania. Nie ma tego jakoś przytłaczająco wiele na szczęście, ale jest wystarczająco dużo, aby dojść do wniosku, że mamy do czynienia przede wszystkim z teoriami, a Autor, które je przedstawia "nie jest zainteresowany ich praktycznym zastosowaniem". No i jeszcze jeden minus - jak dla mnie. Lubię neuropsychologię, ale nie cierpię pustego gadania typu: "w niektórych badanich odnotowano u introwertyków zwiększoną aktywność w obrębie zakrętu obręczy". To odwoływanie się do struktur mózgowych, bez pokazania jak one miałyby wpłynąc na różnice indywidualne, bez tego czy są skutkiem czy przyczyną różnic w zachowaniach itp., jest dla mnie współczesną odmianą wiary w czarownice. Jest niby podana jakaś korelacja, która w żaden sposob nie jest interpretowana. Taka wiedza jest bezsensowna. I trąci brakiem inteligencji. Po co ją podawać, jesli się nawet nie próbuje jej zinterpretować. Tego jest sporo (choć uczciwie trzeba przyznac, że czasem interpretacje jednak występują). Dlatego dla mnie przeciętny podręcznik napisany przez naukowca, któremu dość daleko do praktyki w sensie rozumienia ludzi z krwi i kości.