Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Frederico Fellini jest uważany za jedno z najwybitniejszych europejskich reżyserów filmowych. Jednym z jego niezrealizowanych projektów był film „Marston”, nad którym prace rozpoczęły się jeszcze w latach 60. Dopiero w latach 90. udało się dzięki współpracy z włoskim rysownikiem Milo Manarą przekształcić ten scenariusz w dwa komiksy, z tym że drugi z powodu śmierci reżysera w 1993 r. nie został dokończony. Jak ostatecznie wypada ten specyficzny projekt? W pierwszym komiksie czyli w „Podróży do Tulum” dwójka osób odwiedza reżysera Frederico Felliniego. Ten opowiada im o swoim niezrealiowanym filmie, gdzie grupa osób wyrusza do Ameryki Środkowej, aby odnaleźć tam mityczne miasto Tulum. Jednakże miasto okaże się być czymś innym niż się spodziewano. Nie jest to do końca to, czego można się spodziewać po filmie w formie komiksu. Fabuła to tak naprawdę nie tyle sam film, tylko opowieść o nim. Nie jest to jednak typowa historia opowiadana przez narratora. Słuchacze są tutaj częścią tej opowieści. Sama siedziba Felliniego jest niezwykła pełna dziwnych scen, które nie wiadomo czy są halucynacjami. Sam początek opowieści zaczyna się od tego, że słuchaczka historii znajduje na dnie stawu... samolot pasażerski, który jest tak naprawdę niezrealizowanym filmem. Reżyser sam się też wtrąca w opowiadaną historię zmieniając pewne szczegóły i ustalając kto odegra jaką rolę, a także obsadzając w pewnych rolach swoich kolegów po fachu. Sama historia też jest niezwykła, pełna niewytłumaczonych zdarzeń, których znaczenie jest niejasne. Bohaterowie pojawiają się i znikają, więc łatwo się pogubić. Można się czuć jakby się obserwowało zapis snu. Jednakże ostatecznie finale dochodzi do bardzo poetyckiego wyjaśnienia czym tak naprawdę jest miasto Tulum, które może nawet lekko wzruszyć. Nie jestem pewien czy Manara jest odpowiednią osobą do tego projektu. Dobrze udaje mu się oddać różne fantastyczne pomysły, a niektóre kadry są naprawdę przepiękne. Uważam jednak, że czasami zupełnie niepotrzebnie wplata tu żeńską goliznę. Drugi komiks czyli „Podróż G. Mastorny zwanego Fernet” jest niedokończona. Samolot głównego bohatera musi awaryjnie wylądować pośrodku miasta. Stamtąd bohater zostaje zabrany do górskiego schroniska, gdzie jest świadkiem niezwykłego występu. W porównaniu z poprzednią historią jest to zaskakująco normalny komiks. Na początku jest pewna gra z konwencją, gdzie główny bohater zastanawia się jak powinien wyglądać. Jednakże potem jest zaskakująco spokojnie. Dopiero występ i finał opowieści zawierają pewne dziwne elementy. Domyślam się, że potem miało to zostać bardziej rozwinięte, ale osobiście nie za bardzo wiedziałem co mam o tym myśleć, bo w takim kształcie opowieść ma bardzo prosty wydźwięk. Manara rysuje tutaj inaczej niż w „Podróży do Tulum”. Jest to komiks czarno-biały i mniej jest tutaj golizny. Poszczególne kadry są bardziej dopracowane i aż żałowałem, że całość ograniczyła się do tak krótkiej formy. Tom zawiera też dużo dodatków. Są to przede wszystkim o Fellinim i okolicznościach pracy nad niezrealizowanym „Marstonem”. Pojawia się też parę dodatkowych rysunków Manary czy nawet samego Felliniego. Nie jestem znawcą twórczości Felliniego, ale pierwsza historia zrobiła na mnie niesamowite wrażenie. Druga niestety już mniej, ale to właściwie nie jest pełnoprawna opowieść. Polecam miłośnikom zagadkowych komiksów.