Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jak na debiut - jest nieźle, choć bardzo nierówno. Początek książki jest co najmniej nużący. Dzieciństwo Emilie nie jest pasjonujące, dłużą je powtarzalne opisy - przez to prawie zrezygnowałam z dalszego czytania, co byłoby błędem, gdyż druga połowa jest dużo ciekawsza. Relacje bohaterów są intrygujące, Wiedeń jako tło przedstawiony obrazowo i nostalgicznie. Czuć atmosferę, która już nie wróci. Choć nie popieram w całości wyborów autorki, gdyż dla mnie nadała głównej bohaterce zbyt pasywny i niepewny charakter, to całość książki ma sens - a nie jest to oczywiste gdy miesza się prawdę z fikcją. Inna sprawa, jak mało wiadomo o Klimcie, jego życiorys jest pełen dziur, choć przecież malarz znany był już za swojego życia. Tak samo Emilie, mimo lokalnego sukcesu i pewnych kontrowersji zniknęła z kart historii. I co powiedziałaby Adele Bloch-Bauer, gdyby zobaczyła się na tych wszystkich kubkach, torebkach, skarpetkach i majtkach?