Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Renart.... Z rysunku Sfara spoziera na nas paskudna mordka, oblicze chytrości. "Może dlatego tak bardzo go lubię, że każdy chce mu przywalić" –pisze sam autor :))) I ja się pod tym podpisuję. Renart swoim zachowaniem wcale nie zjednuje sobie nikogo, wręcz przeciwnie... każdy ma mu ochotę przywalić, nawet jego najlepszy przyjaciel Wilk, któremu Renart prawie zjadł syna ;) Sfar stawia przed Renartem ciekawe zadanie – wyrolować Śmierć (teściową Marii z Francji tak na marginesie – pierwszej średniowiecznej powieściopisarki). Do tego zadania Sfar potrzebował... mistrza forteli: "Nie chciałem grzecznego liska, który nikogo nie zabija, a okrada jedynie złych (...). Potrzebowałem lisa z wielkim mieczem, który pożre was bez wahania, gdy tylko zgłodnieje, i jest w stanie śmiać się, kiedy wy płaczecie". I TAKI właśnie Lis potrafi pokonać nawet Śmierć! ;)) A Sfara znałam dotąd jedynie z "Kota rabina", którego uwielbiam. A – jak pisze sam autor – Kota rabina nie byłoby gdyby nie Renart, dlatego też Renartowi należą się tysięczne wyrazy uznania :)