Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zupełnie zaskakująca książeczka - niby lekko młodzieżowa space opera, a czytająca się "normalnie". Owszem, ciągle tu i ówdzie wyłażą szwy młodzieżówki - uczucia są odmalowywane z pewną przesadą, niektóre zachowania bohaterów są naiwne i przerysowane, część realiów jest umowna (na opisanym handlu trudno by było utrzymać statek),jednym z głównych bohaterów jest dzieciak - ale ogólnie książeczka wciąga i najzwyczajniej w świecie ciekawi rozwojem fabuły. "Sprawa honoru" opowiada o młodej spedytorce, która w wyniku spisku wrednego kapitana statku i aroganckiej najemniczki zostaje zamknięta w opustoszałym magazynie, spokojnie sobie rdzewiejącym na zapuszczonym lądowisku gdzieś na rubieżach cywilizowanego świata. Szczęście w nieszczęściu, że dziewczyna jest sprytna i uwalnia się z pułapki, trafiając wkrótce na pokład znacznie większej jednostki, z sympatycznym i nadzwyczaj (czytaj: irytująco) wyrozumiałym kapitanem. Reszta to już trochę Resnickowskie dyskusje na pokładzie i wzajemne pocieszanie się, chwalenie i motywowanie, a do tego obmyślanie zemsty na wrednym kapitanie (który podpadł też temu sympatycznemu) i radzenie sobie z kolejnymi kłopotami. Streszczenie nie brzmi może zbyt zachęcająco, ale zaręczam, książka nie pozwoli się nudzić. Jedynym minusem - poza wspomnianymi akcentami wskazującymi na to, że rzecz była pisana dla młodszych czytelników - jest jej nieduża objętość i zbyt szybkie zakończenie, w sumie otwarte i pozostawiające wiele wątków niezupełnie domkniętymi. Jest to o tyle irytujące, że cykl "Wszechświat Liaden", notabene urwany u nas zaledwie po dwóch tomach, zdaje się nie posiadać linearnej fabuły i składa się raczej z osobnych, całkowicie samodzielnych historii, połączonych jedynie miejscem akcji. "Sprawa honoru" doskonale się więc nadaje do autobusu czy pociągu, nie obciąża bowiem głowy i pozwala łatwo zgubić nadwyżki czasu.