Martin Heidegger (ur. 26 września 1889 w Meßkirch, zm. 26 maja 1976 we Fryburgu Bryzgowijskim) – filozof niemiecki. Myśl filozoficzna Heideggera uznawana bywa za jedną z najważniejszych w filozofii XX wieku. Studiował na uniwersytetach we Fryburgu oraz Marburgu pod kierunkiem Henryka Rickerta. Profesorem filozofii został w roku 1928. 23 kwietnia 1933 roku, został rektorem Uniwersytetu we Fryburgu i wstąpił do NSDAP publicznie dając wyraz swego poparcia dla nazizmu. Dokładnie rok później podał się do dymisji i wycofał swoje poparcie.
Wybrane wykłady Heideggera pod nazwą o wiele bardziej nadają siędo omawiania fragmentami z np. nauczycielem, aniżeli do samodzielnej lektury od deski do deski. Może i nie ma tu takiego nagromadzenia neologizmów jak choćby w “Byciu i czasie”, natomiast znajdziemy mnóstwo słów ze starogreki, które są definiowane i opisywane przez autora na przekór obiegowej interpretacji, jak można się domyślić wnioski Heideggera wyciągnięte z filozofii starożytnej nie zyskują na jasności. Oczywiście pomiędzy tymi fragmentami znajdziemy istne perełki, np. bardzo nowatorskie przemyślenia na temat degeneracji współczesnej filozofii z odniesieniami do Nietzschego, dominacji USA i ZSRR, a także krytyka technologii. Wracając do problemów z książką, na początku znajdziemy, łagodnie powiedziawszy, kontrowersyjne wzmianki o roli dziejowej narodu niemieckiego prowadzonemu przez Führera (wykłady niemieckiego filozofa zostały wygłoszone w czasach dyktatury Hitlera, którą przez pierwsze lata autor popierał).
Dla filozofii jest to jedno z najwybitniejszych dzieł. Trudne - nie ma co tego ukrywać. Wymagające skupienia i aktywnego podążania za myślą filozofa, który w tym przypadku wiele zagadnień traktuje jedynie punktowo. Należy pamiętać, że jest to dzieło sprzed tzw. zwrotu w myśli Heideggera. Część tematów otrzymuje więc jedynie szkic.