Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bądź co bądź ale książka w pewnych momentach jest do tego stopnia mdła, że modliłam się aby szybciej dotrzeć do końca. Oczywiście, podzielam cierpienia autora. To nieludzkie, co zrobiła jego ukochana żona, potępiam takie osoby ale wszystko działa w dwie strony. Jednak nasuwa się wiele argumentów by udowodnić, że mąż zasługuje na szacunek i miłość ze strony swojej lubej, których istnienie w teorii nie musi, i w życiu, nie zawsze przejawiać i odzwierciedlać się w praktyce. Jest wiele elementów, które mogły złożyć się na rozpad tego związku, głownie przyczyną jest niedojrzałość żony i matki, a z drugiej strony może ceniła inne wartości rodziny niż jej mąż, który stawiał na małostkowość? Rodzina pochłonęła go do tego stopnia, że nie miał żadnych innych ambicji i pasji. Nie robił nic by dalej chociażby w związku walczyć o swoją żonę i umacniać ją w tym, że jest z wartościowym człowiekiem. Do miłości nikogo zmusić nie wolno, uczucie mogą się wypalać kiedy nie są wystarczająco dobrze pielęgnowane. Czy autor zaznajomił się kiedyś ze sztuką antyteatru? Czy wie może, że owe głoszenie wolności w związku chociażby, pozwalanie na wszystko, zero ograniczeń i wprowadzanie nowatorskości w swoje życie może prowadzić do zniewolenia? Zniewolenie może być chociażby tym upadkiem, upadkiem miłości w tym przypadku. Niestety niepowodzenie jest odwiecznym, nieodłącznym elementem życia. Potrzebujemy traumatycznych przeżyć by w końcu doznać przebudzenia.