Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo dobra pozycja, chociaż nieco chaotyczna. W książce śledzimy losy mieszkańców wioski, której większość (a przynajmniej bardzo duża część mieszkańców) była wyznawcami kataryzmu. Kataryzm w tym czasie już dogorywał i opisani bohaterowie byli jego ostatnimi przedstawicielami. Książkę stworzono na podstawie dokumentacji inkwizycji kierującej procesem przeciw mieszkańcom. Jakie wnioski się z niej nasuwają? Pod względem moralności przeciętny katar niezbyt się wyróżniał. Też lubił bogactwo, płodził dzieci i nie odmawiał sobie życia erotycznego. Co innego z doskonałymi, ale i wśród nich zdarzały się jednostki dalekie od katarskiego ideału. We wsi panował pewien ekletyzm religijny. Katarski pasterz nie wahał się składać daniny św. Antoniemu. Większość ludzi, niezależnie czy katolików czy katarów podchodziło do wiary poważnie, ale zdarzali się także wolnomyśliciele negujący w czysto naturalistyczny sposób zmartwychwstanie ciał czy głoszący ateizm. Religia nie przeszkadzała także w wierze w przesądy. Wierzono, że zachowanie pukla włosów czy obciętych paznokci zmarłej głowy rodziny pozwoli zachować szczęście. Powodzenie herezji były związane także z tym, że Kościół wymagał dziesięcin z jagniąt, a także innych usług, których mieszkańcy wsi nie zamierzali wykonywać. Interesująca jest także sama analiza struktury wsi. Możemy dowiedzieć się, jak wyglądało życie pasterza i z jakimi kłopotami musiał się mierzyć. Opisano także podział obowiązków między kobiety, a mężczyzn oraz przebieg dzieciństwa. Jak wspomniałem na początku, książka jest trochę chaotyczna. Wynika to z faktu, że czasami bohaterem jest wieś jako społeczność, a innym razem koncentruje się na pojedynczym bohaterze. Za najciekawsze uważam fragmenty skupiające się na pasterzu Piotrze Maurym. Może w nich zobaczyć, jak wyglądała pasterska mentalność, której rdzeń stanowiło pojęcie fatum. Widzimy także, jak układały się stosunki pasterzy z pracodawcami, a także z resztą mieszkańców, którzy często zabraniali wypasu na ich ziemiach. Staje się także zrozumiałe, dlaczego kataryzm był atrakcyjny dla paserzy, którzy praktycznie w ogóle nie byli przywiązani do dóbr materialnych.