Najnowsze artykuły
- Artykuły„Jednym haustem”, czyli krótka historia opowiadaniaSylwia Stano6
- ArtykułyUwaga, akcja recenzencka. Weź udział i wygraj powieść „Fabryka szpiegów“!LubimyCzytać1
- ArtykułyLubimy czytać – ale gdzie najbardziej? Jakie są wasze ulubione miejsca na lekturę?Anna Sierant27
- Artykuły„Rękopis Hopkinsa”: taka piękna katastrofaSonia Miniewicz2
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Albert Speer
2
7,6/10
Pisze książki: biografia, autobiografia, pamiętnik
Urodzony: 19.03.1905Zmarły: 01.09.1981
Berthold Konrad Hermann Albert Speer (ur. 19 marca 1905 w Mannheim, zm. 1 września 1981 w Londynie) – niemiecki polityk i architekt, jeden z przywódców hitlerowskich Niemiec.
Jako architekt Speer należał do silnie antymodernistycznych tradycjonalistów. Jego styl można określić jako uproszczony klasycyzm. Architektura powinna być zdaniem Speera monumentalna i obrazowa, wypełnianie funkcji reprezentacyjnych i propagandowych wymaga wrażenia trwałości i stabilności. W grudniu 1930 Speer wziął udział w wiecu nazistów na Hasenheide w Berlinie, na którym przemawiał Hitler, zaś 1 marca 1931 wstąpił do NSDAP i został jej aktywnym działaczem. W 1932 podjął pierwsze zlecenia projektowe dla partii, zaś po śmierci Paula Ludwiga Troosta w 1934 został głównym architektem Hitlera. W 1937 został przez Hitlera mianowany generalnym inspektorem budowlanym stolicy Rzeszy (Generalbauinspektor für die Reichshauptstadt) i na jego zlecenie przygotował plany przebudowy miasta na stolicę świata tzw. Plan Germania. W czasie wojny od 1942 minister odpowiedzialny za zbrojenia (Reichsminister für Bewaffnung und Munition) i szef Organizacji Todta. Jego staraniom przypisuje się fenomenalny rozwój niemieckiej produkcji wojennej w drugiej połowie wojny. Wydatnie zwiększył produkcję broni, amunicji, czołgów, benzyny lotniczej, a także samolotów. Uważa się często, że był planistą i organizatorem o wyjątkowych zdolnościach, przykładem najbardziej twórczego umysłu technicznego. Potrafił planować na wielką skalę i wprowadzać na bieżąco niezbędne korekty, by uporać się z monumentalnym zadaniem produkcji wojennej. W 1946 w czasie procesu Norymberskiego został skazany na 20 lat więzienia za organizację przymusowej pracy i deportacji ludności cywilnej podbitych krajów. Podczas procesu Speer wyraził skruchę i uznał, że czuje się odpowiedzialny.
Jako architekt Speer należał do silnie antymodernistycznych tradycjonalistów. Jego styl można określić jako uproszczony klasycyzm. Architektura powinna być zdaniem Speera monumentalna i obrazowa, wypełnianie funkcji reprezentacyjnych i propagandowych wymaga wrażenia trwałości i stabilności. W grudniu 1930 Speer wziął udział w wiecu nazistów na Hasenheide w Berlinie, na którym przemawiał Hitler, zaś 1 marca 1931 wstąpił do NSDAP i został jej aktywnym działaczem. W 1932 podjął pierwsze zlecenia projektowe dla partii, zaś po śmierci Paula Ludwiga Troosta w 1934 został głównym architektem Hitlera. W 1937 został przez Hitlera mianowany generalnym inspektorem budowlanym stolicy Rzeszy (Generalbauinspektor für die Reichshauptstadt) i na jego zlecenie przygotował plany przebudowy miasta na stolicę świata tzw. Plan Germania. W czasie wojny od 1942 minister odpowiedzialny za zbrojenia (Reichsminister für Bewaffnung und Munition) i szef Organizacji Todta. Jego staraniom przypisuje się fenomenalny rozwój niemieckiej produkcji wojennej w drugiej połowie wojny. Wydatnie zwiększył produkcję broni, amunicji, czołgów, benzyny lotniczej, a także samolotów. Uważa się często, że był planistą i organizatorem o wyjątkowych zdolnościach, przykładem najbardziej twórczego umysłu technicznego. Potrafił planować na wielką skalę i wprowadzać na bieżąco niezbędne korekty, by uporać się z monumentalnym zadaniem produkcji wojennej. W 1946 w czasie procesu Norymberskiego został skazany na 20 lat więzienia za organizację przymusowej pracy i deportacji ludności cywilnej podbitych krajów. Podczas procesu Speer wyraził skruchę i uznał, że czuje się odpowiedzialny.
7,6/10średnia ocena książek autora
191 przeczytało książki autora
320 chce przeczytać książki autora
3fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Najnowsze opinie o książkach autora
Wspomnienia Albert Speer
7,0
Jak sięgam pamięcią, to wspomnienia skreślone ręką Ministra Uzbrojenia i Amunicji były jedną z pierwszych książek autobiograficznych, od których zacząłem samodzielne budowanie swojej biblioteczki historycznej. Pierwszą były bowiem wspomnienia Waltera Schellenberga w czerwono-czarnej obwolucie. Obie pozostały w zbiorach do dziś…
Obszerny tom, może niezbyt efektownie wydany w biało-czarnej okładce, ale dla miłośnika historii zbiór ciekawych obserwacji z czasów III Rzeszy. Do tej lektury potrzebna jest odrobina cierpliwości – nie jest to książka, która nadaje się do „pochłonięcia” w jeden wieczór. Przydatne będzie również szersze spojrzenie na problemat czasów II wojny światowej.
Czytając wspomnienia Alberta Speera towarzyszyło mi natrętne wrażenie, że autor komentując wydarzenia polityczne i wojenne zbyt często stara się przenieść ciężar odpowiedzialności na inne osoby, bagatelizując własny udział (może z wyjątkiem ostatnich tygodni wojny). Jawi się jako dystyngowana, racjonalna persona, działająca nieco z boku. Być może było tak do momentu, gdy pozostawał on tylko architektem. Wraz z objęciem stanowiska ministerialnego oraz zintensyfikowaniem działań na rzecz wojny totalnej Albert Speer wykazuje się nadzwyczajnym talentem w zakresie zarządzania. Jednocześnie pojawia się zagadnienie pracy przymusowej oraz niezwykłego rozwinięcia wydajności przemysłu zbrojeniowego - w obu przypadkach Albert Speer odgrywa niepoślednią rolę, co zaowocowało wyrokiem skazującym w Norymberdze na łączną karę aż (tylko ?) 20 lat pozbawienia wolności. Interesująca lektura, warta przeczytania. Mocna siódemka.
Dzienniki ze Spandau Albert Speer
8,3
Funkcjonowanie maszyna nazistowskiej opisane od środka przez jej logistyka a później konsekwencje czyli pobyt w więzieniu Spandau. To naprawdę wkurzające że dobrze się to czyta wiedząc że ten człowiek przyłożył swoją rękę do tragedii 2WŚ. Przeszkadza trochę umniejszanie przez autora swojej roli i odpowiedzialności za lata cierpień całej Europy mimo to ważna lektura i warto przeczytać.