Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jak zwykle, kiedy oceniam zbiory opowiadań przychodzi mi na myśl kilka składowych. Po pierwsze: język, który u Poego jest niczym jasny kwiat w mrocznej puszczy, przebijający niebezpieczną ciemność refleksami świetlnymi. Poe opowiada o psychicznej dewastacji i obrzydliwych zbrodniach w niezwykle wysublimowany sposób, pozwalając czytelnikowi na chwilę literackiej satysfakcji. Po drugie: historie, które u Poego są świetnie opisane, czasami wręcz niedokończone, zostawiające czytelnika sam na sam z niezrównoważonymi bohaterami. Po trzecie: nastrój, który jest często bardzo napięty, wybuchowy i narastający. Czytelnik doznaje swoistej synestezji, jego umysł atakowany jest przez wiele emocji, począwszy od strachu do radości, że to tylko wymyślone historie. Zbiór jest wyjątkowy, dodatkowo okraszony esejami wielbicieli Poego oraz kilkoma wierszami. To wspaniały zbiór opowieści mrożących krew w żyłach!