Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka pełna bzdur do tego stopnia, że w pewnym momencie (opis sprawy sądowej dot. Olgi Łochtiny) zwątpiłam, zastanawiając się, czy jest w ogóle sens czytać ją dalej. Największym jej plusem jest koniec ("zapiski na luźnych kartkach" - krótkie anegdoty),a tuż za nim w całości przetłumaczone pisma Rasputina ("Żywot doświadczonego pątnika" i "Moje myśli i rozważania"). Wspomnienia mają swój klimat i dużo mówią o relacjach ojca z córką, jest też przepis na carskie lody. Tak że ogólnie polecam, ale na wszelki wypadek lepiej nie wierzyć w nic, co pisze Matriona.