Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zadziwiająca lektura. Poetyckość i zaduma wielu fragmentów wyrzucały mnie z książki gdzieś we własne myśli, niejasne wspomnienia, wewnętrzne obrazy... A opowiadana tu historia coraz wyraźniej krystalizowała się w przypowieść o tym, co możemy w życiu zrobić, a czego większość z nas nie robi nigdy - o Przejściu, które raz na jakiś czas staje się dla nas możliwe, o Przejściu w inne, nieznane, napawające lękiem, ale będące jednocześnie jedyną kładką do Nowego, do Zmiany, do Odnalezienia czegoś, czego szukamy, czasem nawet o tym nie wiedząc. Znajdziemy to albo nie, ale nic już nie będzie takie samo. My też nie. Są też tacy, którzy muszą Przejść, żeby zginąć, dla dobra swojego i innych. Niestety, łyżka dziegciu do tego miodu - tłumaczenie jest chwilami niewygładzone, chropowate, a nawet czasem błędne, zapewne z winy i tłumacza, i redaktora, którego zadaniem jest być pierwszym czytelnikiem i wygładzać. Nawet korektorowi nie chciało się zbytnio, bo i przecinków brak tu i ówdzie. O okładce wstyd wspominać, bo to malunek na poziomie średnio utalentowanego dziecka. Szkoda.