Ksiądz, pisarz. Brał czynny udział w kampanii wrześniowej, a po kapitulacji podjął działalność konspiracyjną. W marcu 1940 roku ujęty przez gestapo w Zawichoście i aresztowany, został wywieziony do obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu. Przebywał tam przez 14 miesięcy, z tego 9 miesięcy w karnej kompanii, a przez blisko miesiąc w bunkrze. W marcu 1942 roku w więzieniu w Katowicach zostaje skazany na karę śmierci przez ścięcie za działalność konspiracyjną przeciw Rzeszy Niemieckiej. Po prawie 5 miesiącach oczekiwania na wykonanie wyroku zostaje uwolniony.
W latach 1942-45 przebywał w różnych niemieckich obozach i więzieniach. W czasie pobytu na oddziale skazańców dokonało się cudowne jego nawrócenie na osobową wiarę w Chrystusa połączone z decyzją oddania swego życia na Jego służbę.
Po zakończeniu wojny wstąpił do Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie, a po jego ukończeniu 25 czerwca 1950 roku przyjął święcenia kapłańskie.
W latach 1954-56, w okresie wysiedlenia biskupów, uczestniczył w pracach tajnej Kurii w Katowicach i organizował powrót biskupów śląskich do diecezji. Po powrocie biskupów pracował w Wydziale Duszpasterskim Kurii i w redakcji "Gościa Niedzielnego". Prowadził również Ośrodek Katechetyczny, a od 1957 roku działalność trzeźwościową pod nazwą "Krucjata Wstrzemięźliwości". W 1960 roku ówczesne władze zlikwidowały Centralę Krucjaty, a ks. Blachnickiego aresztowano w marcu 1961 roku. Po 4 miesiącach aresztu otrzymał wyrok 13 miesięcy z zawieszeniem na 3 lata.
Od października 1961 roku ks. Blachnicki podjął studia specjalistyczne na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Po ich ukończeniu kontynuował pracę naukowo-dydaktyczną w Instytucie Teologii Pastoralnej. W sposób szczególny angażował się w przybliżenie szerokim kręgom duszpasterzy i świeckich soborowej nauki o Kościele i odnowionej liturgii, wypracowując metody formacji liturgicznej.
Już od pierwszych lat pracy duszpasterskiej szczególną uwagę przywiązywał do pracy w małych grupach, począwszy od Oazy Dzieci Bożych, aż po metodę 15-dniowych rekolekcji przeżyciowych nazwanych później Oazą Żywego Kościoła. W ten sposób powstał ruch, zwany dziś Ruchem Światło - Życie.
Z inspiracji ks. Blachnickiego powstawały też nowe inicjatywy, które były odpowiedzią na znaki czasu. Do takich należały: Krucjata Wyzwolenia Człowieka, Plan Wielkiej Ewangelizacji, Niezależna Chrześcijańska Służba Społeczna czy też Chrześcijańska Służba Wyzwolenia Narodów.
Ks. Blachnicki jest też duchowym ojcem wspólnoty życia konsekrowanego, Instytutu Niepokalanej Matki Kościoła.
W 1981 roku Ks. Blachnickiego zastał poza granicami kraju stan wojenny. Osiadł więc w 1982 roku w ośrodku polskim "Marianum" w Carlsbergu w Niemczech. Tam też zmarł 27 lutego 1987 roku.
9 grudnia 1995 roku w Katowicach rozpoczęto proces beatyfikacyjny ks. Franciszka Blachnickiego.
Książeczka złożona z trzech tekstów, które łączy tak na prawdę temat wolności i strachu. Jedna to wypowiedź ks. Blachnickiego, druga - tekst Ruchu Światło-Życie, trzecia - konferencja ks. Blachnickiego. Jak widać różne okoliczności i formy tekstów, co siłą rzeczy sprawia, że tak krótka broszurka jest bardzo niejednolita.
Jest to druga książeczka z serii Szkoła Modlitwy autorstwa ks. Blachnickiego i jakoś łatwiej mi się ją już czytało. A może to po prostu dlatego, że ta była jednak bardziej przystępnie napisana? Nie wiem. Jednak kolejny raz cieszę się, że mimo lenistwa sięgnęłam po kolejną "chrześnijańską książkę", zawsze to jest dla mnie umocnienie.