Cytat dnia
Jeśli robisz swoje, stary, nawet niebo nie jest za wysoko
Najnowsze artykuły
Artykuły17. Nagroda Literacka Warszawy. Znamy 15 nominowanych tytułów
1
ArtykułyEkranizacja Chmielarza nadchodzi, a Netflix kończy „Wiedźmina” i pokazuje „Sto lat samotności”
4
ArtykułyCzy książki mają nad nami władzę? Wywiad z Emmą Smith, autorką książki „Przenośna magia“1
ArtykułyŚwiatowy Dzień Książki świętuj... z książką! Sprawdź, jakie promocje na ciebie czekają!7
Popularne wyszukiwania
- Polecamy
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LCMiles. Autobiografia Miles Dewey Davis
Wspaniała - niczym encyklopedia muzyki jazzowej. Od tej książki rozpocząłem moją znajomość z tym gatunkiem. Czytałem a w międzyczasie słuchałem sobie wszystkich płyt o których była mowa. Biografia mistrza nie tylko uczy ale i bawi gdyż przedstawiono tutaj wiele zabawnych sytuacji z życia muzyka. Jedna z moich ulubionych książek w ogóle, z pewnością w top 10. Ja Miles po raz pierwszy ujrzała światło dzienne w 1990 roku w Nowym Jorku jako Miles: the autobiography. W Polsce została wydana 3 lata później przez Wydawnictwo Łódzkie. Na język polski przełożył Tomasz Tłuczkiewicz. W 2006 roku ukazało się wznowienie ze zmnienionym tłumaczeniem autorstwa Filipa Łobodzińskiego, niestety znacznie gorszym. Autorem książki jest sam Davis przy współpracy Quincy'ego Troupe'a. Biografia Milesa Davisa przedstawiona jest w formie narracji pierwszoosobowej. Narrator prowadzi nas przez historię swojego życia w sposób chronologiczny, począwszy od dzieciństwa. Odkrywa kulisy dorastania w East St. Louis, przybliża początki swojej edukacji muzycznej. Dalsze rozdziały stanowią wspomnienia z całej muzycznej kariery Milesa. Są kopalnią wiedzy nie tylko o jego życiu ale o muzyce jazzowej w ogóle. Dowiadujemy się jak wyglądała i funkcjonowała scena jazzowa w Nowym Jorku i Europie począwszy od lat 40 ubiegłego wieku. Mamy możliwość prześledzić dokonania Davisa z eopoki bebopu, cool jazzu, jego sukcesy z Pierwszym Wielkim Kwintetem, Drugim Wielkim Kwintetem, w końcu te największe po nagraniu kamieni milowych jazzu elektrycznego jak In a Silent Way, czy Bitches Brew. Ostatecznie historia doprowadzona jest do schyłku lat 80. W moim odczuciu Ja Miles może być traktowana jak swego rodzaju encyklopedia jazzu. Oczywistym jest, że Davis miał wielki talent do odkrywania najlepszych muzyków, którzy grając z nim po jakimś czasie sami zyskiwali sławę i stawali się liderami własnych zespołów. Czytając napotkamy więc całą masę nazwisk: od legend w rodzaju Louisa Armstronga, Charliego Parkera, Duke'a Ellingtona czy Billie Holiday po wielu - wtedy rozpoczynających u boku Milesa a dzisiaj znanych i szanowanych w środowisku jazzowym muzyków. Charakterystycznym zabiegiem jest wplecenie do narracji ogromnej ilości anegdot, żartów, i zabawnych sytuacji z życia artysty. Dzięki nim opowieść nas nie nuży ale wciąga. Wszystko to przedstawione jest z rozbrajającą szczerością, która potrafi czasem rozbawić czytelnika do łez. Widać też, że autor ma do siebie spory dystans i nie stara się ukryć potknięć czy niepowodzeń na swojej życiowej drodze, wręcz przeciwnie mówi o nich otwarcie. Jaki więc obraz Milesa Davisa wyłania się z książki? Obraz Milesa ekscentryka - gwiazdora ale i czasem dziwaka - samotnika. Człowieka, który osiągnął muzyczny Mount Everest, by zaraz po tym stoczyć się po równi pochyłej w otchłań narkotyków i alkoholu. Obraz muzycznego innowatora, ciągle pełnego pomysłów ale i człowieka przepełnionego rozgoryczeniem i uprzedzonego do białych ludzi. Dobrego kochanka, gorszego męża i ojca. W końcu człowieka z pewnością szczerego i prawdomównego ale nie potrafiącego w wielu sprawach pójść na kompromis, nawet za cenę utraty własnej reputacji. Czy warto przeczytać ten swoisty przewodnik po świecie jazzu nagrodzony w 1990 roku nagrodą American Book Award? Moim zdaniem zdecydowanie tak ale oceńcie samiMiles. Autobiografia Miles Dewey DavisPrzeciętna biografia. I źle przetłumaczona. Miles to barwna postać, ale książka jest takim opisem potoku wydarzeń. "W tym roku stało się to i to, a w tamtym to i tamto" jak na mój gust za mało psychologii. No i mam pretensje do ugrzecznionej wersji tego tłumaczenia. Na przykład Miles zaproszony był do Reagana. W Białym Domu miała miejsce słynna scena, w której jakaś jazzowa dyletantka zapytała Milesa z jakiej racji się tu znalazł ("Czym się Pan zasłużył, że spotkał pana taki honor?") coś w tym stylu, który jednak zakompleksiony Miles odczytał jako "Z jakiej racji tu jesteś czarnuchu" (no bo oczywiście Miles to był straszny rasista, co chyba jest związane z jakimś poczuciem niższości i jego kompensacją - poczuciem wyżśzości). "Zmieniłem historię muzyki pięć czy sześć razy (sześć dla ścisłości). A ty czym się zasłużyłaś, prócz tego, że jesteś białą dziwką jakiegoś ważniaka?" Taka jest oryginalna historia, z podkreśleniem słowa "dziwka", którego Miles użył w Białym Domu, siedząc niedaleko prezydenta i Raya Charlsa, na którego część ta kolacja była wydana. W wersji tłumacza odpowiedź Milesa jest taka: "A pani dlaczego się tu znalazła, prócz tego że jest Pani biała, czego zupełnie nie szanuję. Jakie są pani zasługi?" No właśnie. Ugrzecznione, wygładzone rogi i przekłamanie, które zupełnie zniekształca wymowę historii, przekłamuje fakty i nie oddaje osobowości Milesa. Książki nie czyta się źle, są fragmenty (niestety zbyt rzadkie),w których Miles mówi co myśli o muzyce i jak ją przeżywa. No ale tego jest O WIELE za mało. Na przykład ja chciałbym przez tę książkę przyjrzeć się procesowi twórczemu różnych jego płyt. A niestety nic takiego nie ma prócz: W tym roku nagraliśmy z Marcusem muzykę do filmu "Sjesta". Albo: W tym roku powstał "Kind of Blue" który się dobrze sprzedawał. Kurcze tyle? Na temat jednej z najważniejszych pływ w dziejach muzyki? Sporo jest też głupiego (niestety) gadulstawa Milesa. Na przykład jego przekonania na temat kobiet czy czarnych. To takie szowinistyczne i zaściankowe przekonania, że po przeczytaniu jednego akapitu tych wynurzeń już szkoda czasu na czytanie następnych trzech stron, na których nie pojawia się żadna nowa myśl. Dlatego dla mnie zupełnie przeciętna książka. Miejscami nawet słaba.Popularne w kategorii książek autora
Popularni autorzy
