Jerzy Przeździecki (ur. 8 kwietnia 1927 w Sosnowcu) - polski prozaik, dramatopisarz, scenarzysta teatralny i filmowy, autor utworów dla młodzieży. Ukończył Szkołę Główną Handlową w Warszawie, kurs literatury na uniwersytecie w Edynburgu (Wielka Brytania) oraz School of Letters Iowa University (USA),pracował w Misji UNRRA i Ambasadzie Brytyjskiej. W okresie okupacji służył w Armii Krajowej. Współtworzył w latach 1945-1946 AK – akademicki Teatr na Wiśle i od okresu swojego uczestnictwa w owym wiślanym – teatralnym „rejsie” (Warszawa – Gdańsk – Gdynia),opisanym w powieści swego autorstwa pt. „Znak życia” pracuje dla teatru. Po ukończeniu gimnazjum, w 1947 został aresztowany przez UB i przez 5 miesięcy przebywał w więzieniu. W latach 1949-55 był wykładowcą w Państwowym Liceum Techniki Teatralnej w Warszawie.
Zadebiutował w 1955 roku jako prozaik na łamach czasopisma "Nowa Kultura" oraz emisją radiową pierwszych rozdziałów swej powieści „Troje znad Czarnej Rzeki” uhonorowanej międzynarodową nagrodą literacką „Jeuness du Monde”. W latach 1965-1973 był wykładowcą na Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie. W latach 1974-1975 był stypendystą w USA.
Wydał następujące książki: „Jaguar” (1959),„Kres” (1962) – powieść stanowiąca ostre i dramatyczne nawiązanie do animozji polsko-sowieckich, „Ruchome kamyki” (1964) – nagrodzony w konkursie literackim zbiór opowiadań wydany również w Wielkiej Brytanii, „Troje znad Czarnej Rzeki” (1975, 1978, 1981, 2010),„Jasność nocy” (1976, 1979),„Znak życia” (1977),„Kot” (1978, 1984),„Zakręt” (1979),„Solistka” (1980, 1985, 2007),„Punkt odniesienia” (1982),„Egzekucja” (1983),„Lekcja gimnastyki” (1984),„Zapamiętanie” (1984),„Opowiadania niemoralne” (1993),„Szał zamysłów” (1994),„Nasz brat Kain” (1999, 2008),„Miłość i inne sierpniowe wstrząsy” (2001),„Rzeczy pospolite (2006).
Spośród dwudziestu siedmiu sztuk teatralnych Jerzego Przeździeckiego wystawianych na wielu scenach krajowych i zagranicznych, najbardziej znane to: „Dzień oczyszczenia”, „Garść piasku”, „Ostatnie piętro”, „Wariat”, „Brylant”, „Rów”, „Werdykt”, „Wyż syberyjski” i „Masz ochotę na miłość?”.
Wydane zostały: „Dzień oczyszczenia”(1963),„Rów” (1982),„Pasja” („Passion”) w języku polskim i niemieckim (2008),„Bunkier” (2004),„Tajemnica starego strychu” (2004),„Rzut na taśmę” (2005),„Korzenie traw (2007),„Grass footing” („Korzenie traw”) w wersji angielskiej (2008),„Pola Elizejskie” w języku niemieckim (2008),„Włamanie” – w miesięczniku DIALOG, „Bazar” (2007) + DVD 2008.
Prapremiery sztuk J. Przeździeckiego zrealizowane w językach obcych: „Wycinanki” (nagroda) w j. węgierskim (Budapeszt),„Brylant” – w j. bułgarskim (Sofia),w j. słowackim (Bratysława),„Ostatnie piętro” (Ryga),„Love Games” w j. angielskim (Londyn, Sydney, USA) i w j. niemieckim (Szwajcaria). „Werdykt” (wyróżnienie) w Polsce, realizacja – Nowy Jork. W sumie realizacje: Anglia, USA, Australia, Bułgaria, Czechy, Holandia, Iran, Łotwa, Niemcy, Norwegia, Polska, Rosja, Rumunia, Szkocja, Szwajcaria, Szwecja, Węgry.
Jerzy Przeździecki jest także autorem dwunastu scenariuszy filmów fabularnych. Najbardziej znane i nagradzane to: „Wyrok”, „Wycinanki”, „Zapalniczka”, „Dzień oczyszczenia”, „Pejzaż z bohaterem”, „Zielone lata”, „Deep End”, „Na samym dnie” – współautorstwo z J. Skolimowskim, „Wypadek”, „Wszystko gra”.
Pisarz ten ponadto stworzył kilkadziesiąt krótkich programów radiowych jako Fred Jenkins oraz słuchowisk pod własnym nazwiskiem, emitowanych także w radiofoniach zagranicznych.
Otrzymał dziewiętnaście nagród, w tym – na wniosek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich dwukrotnie został uhonorowany „Nagrodą Specjalną za Twórczość”. Otrzymał też Złoty oraz Kawalerski Krzyż Zasługi Odrodzenia Polski. Jerzy Przeździecki zaszczycony też został przyznanym mu tytułem „Weterana Walki o Wolność i Niepodległość Ojczyzny” oraz tytułem „Philanthropos Honoris Causa”.http://
Książka opowiada całe życie pewnej kobiety i niby nie jest to nic odkrywczego, ale taki przegląd uświadamia człowiekowi, że czas okropnie szybko leci. Na początku można się trochę pogubić, bo zdarzenia z przeszłości są przeplatane z teraźniejszymi, ale to jedynie ukazuje, jak się człowiek potrafi z czasem zmienić. Było to naprawdę ciekawe przeżycie i polecam każdemu, a zwłaszcza tym osobom, które mają już dzieci. Styl książki jest trochę podobny do "Sońki Karpowicza i wydaje mi się, że fanom twórczości Gombrowicza też powinna się spodobać.
Niech nikogo nie zmyli fakt, że książkę wydała "Nasza księgarnia". To nie jest książka dla dzieci - jest to książka o dzieciach, nie dla dzieci. Gdybym miał ją z czymś porównać, to wskazałbym książki Jerzego Szczygła, np. "Tarninę" albo "Ziemię bez słońca".
Jest to wspaniała, nie waham się użyć tego słowa, literatura, mądra, dotykająca najwrażliwszych strun i targająca emocjami.