Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Sięgnąłem po "Niemiecką politykę kolonialną" jako po swego rodzaju dopełnienie książki Krasuskiego "Historia Rzeszy Niemieckiej" i się nie zawiodłem. Praca Czaplińskiego jest napisana porządnie, naukowo i w oparciu o bardzo obszerną bibliografię, zwłaszcza niemieckojęzyczną. Autor prześledził dzieje niemieckiego kolonializmu od czasów Bismarcka aż po jego schyłek w III Rzeszy. Kolejne rozdziały przedstawiają to zjawisko w ujęciu chronologicznym, a w ramach samych rozdziałów z podziałem geograficznym. W osobnych podrozdziałach omówione więc zostały Niemiecka Afryka Wschodnia, Niemiecka Afryka Południowo-Zachodnia, Kamerun, Togo, Kiauczou oraz posiadłości na Pacyfiku. Wszystkie one bardzo się między sobą różniły i skutkowało to różnym do nich podejściem ze strony Berlina. Czapliński dokładnie analizuje gospodarkę kolonii i pokazuje, że - co za paradoks! - przez cały okres rządów niemieckich w koloniach rząd musiał do nich dopłacać, tak więc argument o ekonomicznych zyskach płynących z posiadania posiadłości zamorskich w przypadku II Rzeszy nie mógł być zastosowany. Książka dobrze przedstawia tkwiący w kolonializmie problem rasizmu i jego skutki. Dobrze sięgnąć po Czaplińskiego, gdy chce się przeczytać "Zbrodnie kajzera" Erichsena i Olusogi, ponieważ polski badacz dokładniej przedstawia zjawisko kolonializmu niemieckiego w szerszej skali. Szkoda, że brak publikacji omawiających per analogiam całość polityki kolonialnej Wielkiej Brytanii i Francji - przydałyby się, żeby lepiej porównać zjawisko kolonializmu w największych imperiach kolonialnych XIX i XX wieku. Tomasz Babnis