Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka została napisana przez osoby wierzące i zbulwersowane książką Dana Browna, które moim zdaniem ciut za bardzo wczuły się w próbę ośmieszenia autora i jego historii. Dan Brown jest pisarzem i jak każdemu artyście przysługuje mu prawo do snucia opowieści mniej lub bardziej realnych. Jego twórczość opiera się na teoriach spiskowych i moim zdaniem nie powinno się obwiniać autora, którego książki są tak wciągająco napisane, że wydają się mówić prawdę, o całe zło tego świata. To tylko książki. To tak jakby na poważnie brać pod uwagę filmy i książki o agencie 007 tylko na podstawie biografii Iana Fleminga. Kierując się przygodami Jamesa Bonda, który na każdym kroku stoi za zniszczeniem całego konwoju aut i ma dostęp do niewyobrażalnych gadżetów, powinniśmy choć raz być w życiu świadkami takiego szalonego pościgu, jakich pełno w filmach i książkach akcji. I z pewnością byłoby o tym głośno. Skasowanie defilady super drogich aut w otoczce wybuchów i płomieni na terenie jakiejkolwiek stolicy tego świata, zrobiło by wrażenie. Ludzie od zawsze wierzyli w teorie spiskowe i będą wierzyli nadal, ponieważ to im urozmaica nudę życia. Parę lat temu miałam styczność z filmem "Czwarty stopień". Na samym początku historii stylizowanej na paradokument, bardzo poważna Milla Jovovich przekonuje nas, że nic przedstawione na obrazie nie jest fikcją, są to prawdziwe wspomnienia niejakiej Abigail Tyler, psychiatry, która parę dekad wstecz musiała się zmierzyć z przypadkami uprowadzeń dokonanych przez obcych na mieszkańcach Nome na Alasce, gdzie sama mieszkała. Pokazano nawet zmarnowaną przez życie, w tajemniczych okolicznościach postarzałą, "prawdziwą" Abigail. Film wydał mi się na tyle niepokojący, a co za tym idzie - przerażający - że zaczęłam szukać informacji na ten temat. Sądzę zresztą, że postąpiłam jak każda osoba zainteresowana do takiego stopnia jakąkolwiek historią. Podobnie jest z "Kodem Leonarda da Vinci". Pisarz inspirował się teoriami spiskowymi żyjącymi w umysłach ludzkich bądź na kartach kontrowersyjnych książek już od jakiegoś czasu. Dodał coś swojego, aby historia rozbudzała wyobraźnię czytelników i sprawił, że zaczęli myśleć, zastanawiać się. Czyżby właśnie to tak dręczyło wierzących, że muszą pisać książki (bo to nie jedyna próba "sprostowania" twórczości Browna),aby komuś coś udowodnić? Nie podobało mi się podejście autorów do całej sprawy. Wyczuwałam agresję praktycznie na każdej stronie. Natomiast doceniam podejście do tematu i przytoczenie kilku bardzo ciekawych historii.