Cytat dnia
(...) Słowa są wolne same w sobie, a ciało ograniczone. Słowa i myśli są wiatrem, a nasze postacie nędznym latawcem.
Najnowsze artykuły
Artykuły„Rękopis Hopkinsa”: taka piękna katastrofa
2
ArtykułyTrzeci sezon „Bridgertonów” tuż-tuż, a w Świątyni Opatrzności Bożej niecodzienni goście
2
ArtykułyLiteratura młodzieżowa w Polsce: Słoneczna wiosna z Martą Łabęcką
1
ArtykułyMoomin Shop w Krakowie oraz oficjalny polski sklep internetowy Muminków!13
Popularne wyszukiwania
- Polecamy
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
2009
1993
1985
1985
1983
1982
1980Ożeniłem się z brzydką dziewczyną Michał Markowski
Do przeczytania tej książki zachęciła mnie intrygująca okładka i tytuł oraz bardzo różne opinie i oceny na naszym portalu (od jednej gwiazdki do dziewięciu). W dodatku podtytuł głosi, że jest to "Baśń fantastyczna". Zasiadłem więc ochoczo do lektury i... już po kilku stronach wiedziałem, że to jest książka inna i bardziej zakręcona niż te, które dane mi było ostatnio czytać. Kiedyś napisałem w opinii jednej z książek, że ludzka fantazja, pomysłowość, kreatywność i wyobraźnia chyba nie znają granic. Ta książka jest kolejnym na to dowodem i po raz kolejny potwierdza tę tezę. Czytanie tej książki to literacka jazda bez trzymanki. Jest ona surrealistyczna i poetycka, w dużej mierze alegoryczna oraz bombarduje człowieka ogromem myśli, zdań, obrazów słownych z niesłychaną intensywnością i z niesamowitym natężeniem. Nie ma chwili odpoczynku i wytchnienia. Tu nie ma takiej możliwości dla czytelnika. Autor puścił wodze swej nieokiełznanej fantazji i niczym w transie zatapia nas w świecie na wpół realnym, na wpół wyimaginowanym. Tu wszystko może się zdarzyć, pisarska wolność objawia się w pełni i artystyczna niezależność buduje co chce i jak chce. Świat jest stwarzany na nowo, tu i teraz, z nowymi prawami i zasadami. Czytelnik wpada w ten dziwny, odmienny od codziennego świat od pierwszej kartki. Ja dałem się ponieść tej fali indywidualnego, autorskiego wylewu wyrazów, myśli, porównań, wątków, postaci i było to przeżycie cenne oraz niecodzienne zarazem. Tej książki nie powinno się raczej czytać przez pryzmat "mędrca szkiełka i oka". Tu czucie i odczucie autora oraz własne powinno wziąć górę. Za tę dziwność, inność, niebanalność, niesztampowość, nieokreśloność całości przyznaję od siebie ocenę wysoką. To interesujący wyczyn i popis literacki ujęty z charakterem oraz słowno-treściowym rozmachem.Pajęczyna. Po drugiej stronie Księżyca Michał Markowski
Książka jest podzielona na dwie części, stanowiące formalnie całość. "Pajęczyna" opowiada o świecie XXII wieku. W kraju bliżej niesprecyzowanej dyktatury jest sobie miasto, w którym coraz gorzej się żyje. Obywatele są nieustannie inwigilowani, nad państwem wisi widmo wyniszczającej wojny, a bohater - dyrygent - planuje publiczną prezentację wywrotowego utworu symfonicznego. Przy czym zamierza zaraz potem uciec do jakiegoś dziwnego, położonego na uboczu domu, w którym czeka na niego najbliższy przyjaciel. Domu, którego władze reżimowe nie znajdą, bo dostać się do niego można tylko na dwa dość dziwne sposoby. "Po drugiej stronie Księżyca" to natomiast opowieść o tym, jak ułożyło się życie grupy uciekinierów z miasta - trochę większej, niż pierwotnie planował przyjaciel dyrygenta - w miejscu, gdzie panuje wieczna wiosna, a z nieba potrafi padać złoty deszcz. Wnioskując z konstrukcji książki można założyć, że warunkiem jej wydania w serii "Z Glistą" było dodanie do pięknie zakręconego, ciepłego i prawdziwie magicznego "Po drugiej stronie Księżyca" segmentu sprawiającego, że całość przestanie być lekką historyjką z zacięciem poetyckim, a stanie się pokrętnym moralitetem, jakimś mętnym potępieniem wojny i militarystycznego systemu. "Pajęczyna" odstaje bowiem mocno klimatem i potoczystością od części drugiej, jest jakby nie do końca doszlifowana, napisana bardziej chropawym językiem. Widać to szczególnie mocno podczas lektury "Po drugiej stronie Księżyca", gdzie aż roi się od zdań po prostu eleganckich, operujących bogatym słownictwem i nadzwyczaj łatwo odmalowujących bajkową rzeczywistość. W dodatku "Pajęczyna" niemal zupełnie pozbawiona jest humoru, podczas gdy druga część książki potrafi chwilami doprowadzić człowieka do nieprzyzwoitego chichotu. To stylistyczne rozłamanie opowieści na dwie średnio do siebie pasujące części powoduje, że lekturę książki trudno z czystym sumieniem zaliczyć do szczególnie udanych. Owszem, "Po drugiej stronie Księżyca" daje sporo czytelniczej satysfakcji i zwyczajnie odpręża, ale nad tekstem wciąż wisi widmo ponurej, trochę naciąganej "Pajęczyny". Mimo wszystko jednak i tak jest to jedna z ciekawszych propozycji w serii.Popularne w kategorii książek autora
Popularni autorzy
