ks. prof. dr hab. Stanisław Kobielus - duchowny katolicki, historyk sztuki i poeta. Przyszedł na świat w wiosce w Małopolsce.
Duchowny katolicki (pallotyn).
Absolwent Akademii Teologii Katolickiej (obecnie Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego) w Warszawie.
Specjalista z zakresu ikonografii chrześcijańskiej oraz symboliki w dawnej sztuce sakralnej.
Autor sześciu zbiorów poezji.
Wykładowca na swej macierzystej uczelni.
Wybrane publikacje książkowe: "Jasna Góra" (ze Zbigniewem Banią, Instytut Wydawniczy PAX, 1983),"Bestiarium chrześcijańskie. Zwierzęta w symbolice i interpretacji. Starożytność i średniowiecze" (Instytut Wydawniczy PAX, 2002),"Niebiańska Jerozolima. Od sacrum miejsca do sacrum modelu" (Wydawnictwo Apostolicum, 2004),"Blask ciemności i światło niewiedzy" (Wydawnictwo Benedyktynów "Tyniec", 2005),"Ikonografia zdrady i śmierci Judasza" (Wydawnictwo Apostolicum, 2005).https://nauka-polska.pl/#/profile/scientist?id=70929&_k=0gl927
Książka poświęcona jest tematowi Jerozolimy w sztuce chrześcijańskiej starożytności i średniowiecza. Autor wychodzi od znaczenia Jerozolimy dla Żydów, a następnie analizuje je w kontekście chrześcijańskim. Podkreśla ogromne znaczenie Świętego Miasta dla średniowiecznego chrześcijaństwa, którego pokłosiem było tworzenie tzw. Jerozolim zastępczych. Trzeci rozdział poświęcony jest już stricte Jerozolimie w sztukach plastycznych. Autor analizuje tu takie grupy zabytków jak komentarze do Apokalipsy, tzw. korony światła czy kadzielnice. Z racji ogromnej ilości tego typu dzieł sztuki, rozdział ten przypomina nieco wyliczankę. W moim odczuciu szersza analiza niektórych przynajmniej dzieł korzystnie wpłynęłaby na całość pracy. Z wad książki mógłbym też wymienić nieco niefachowe cytowanie literatury starożytnej, np. Witruwiusza. Zasadniczo praca jest naprawdę ciekawa, napisana na podstawie poważnej literatury (nie tylko historiografii artystycznej, ale i opracowań religioznawczych i antropologicznych) i wzbogacona o ładne ilustracje, w moim jednak odczuciu cechuje ją w niektórych punktach zbytnia zwięzłość i ogólnikowość.
Tomasz Babnis
O ile znane mi dotąd prace tego Autora cechują się pewną - inna rzecz, że zrozumiałą wobec szerokości tematu - powierzchownością, to ta osiągnęła w tym względzie poziom chyba już lekko niestrawny. Większość treści to cytaty źródłowe. Owszem, są one bardzo na temat, ale chyba nie o to chodzi w tego typu pracy. Poszczególne rozdziały dotyczą kluczowych kwestii dla myślenia człowieka o Kosmosie: Bóg, człowiek, Raj (utracony i odzysk/iw/any). Sporo miejsca poświęcone zostało symbolice liczb oraz figur geometrycznych (np. Chrystus jako Pierwszy Kwadrat wg Teodoryka z Chartres). Lektura tej książki pozwala z pewnością lepiej zrozumieć sztukę średniowiecza, acz brakuje dokładniejszej analizy najbardziej reprezentatywnych dzieł odnoszących się do tytułowych tematów. Jak zawsze plus za ładne ilustracje. Oczywiście materia jest wręcz fascynująca, dotyczy bowiem zagadnień kluczowych dla europejskich kultury, ale sposób przedstawienia będący w zasadzie kompilacją poglądów różnych antycznych i średniowiecznych musi niestety znacząco obniżyć ocenę całości.
Tomasz Babnis