Jesteśmy społecznością, która kocha książki

3 tom ,,Wojen Rady", ostatni wydany w Polsce. Po lekturze trzech tomów utwierdziłem się w przekonaniu, że naprawdę ciekawy koncept (zaawansowany świat przyszłości, gdzie technologia jest równoznaczna z magią, inne rasy to po prostu efekty modyfikacji genetycznych, a po całkowitym resecie ludzkość od nowa musi przejść poszczególne ,,epoki" postępu),został koncertowo zmarnowany. Pełno dłużyzn, nużące, drobiazgowe, techniczne opisy rzeczy typu reorganizacja obozu wojskowego, życie na okręcie wojennym czy szkolenie lotników wiwern, tak naprawdę mało akcji (fragment z Megan i Paulem oraz końcówka z Rachel i Nowym Przeznaczeniem to tak naprawdę jedyne dwa momenty, kiedy się nieco ożywiłem) - nawet wielką końcową bitwę czytało się jakoś tak... niemrawo. Poza tym już dawno wiemy, że wykres funkcji chuci Herzera dąży do nieskończoności i nie trzeba nam o tym ciągle przypominać, panie Ringo. Szkoda, że nie pojawił się Królik-Pogromca Telemarketerów, za to (niestety) Bast wpadła pochędożyć, jak zwykle. Inni Członkowie Rady pochowali się i ni widu ni słychu o nich - z tych złych, poza Bowmanem, mamy ze dwie wzmianki o Chansie, Celine siedzi gdzieś i produkuje orków, Demon i reszta ferajny przepadli i słuch o nich zaginął. Naprawdę cieszę się, że to koniec mojej wątpliwej przygody z tym cyklem. Zapowiadało się obiecująco, a wyszło... no cóż.