Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jakkolwiek rozczarowujący był początek trylogii o Cadzie, finał wynagradza ten zawód. Opuszczamy wreszcie ciasną osadę Farrow Ridges i wracamy do wielkich panoram gospodarczo-politycznych, technologicznych rewolucji, naukowych odkryć i generalnie wielkich zdarzeń na wielką skalę. Nowe Sanctaphrax walczy o przetrwanie, na obrzeżach cywilizacji grasują rabusie ze świecami na kapeluszach, a doborowa grupka bohaterów nareszcie schodzi w dół klifu, na którym znajduje się Kres, aby odkryć tajemnicę zasygnalizowaną pod koniec "The Immortals". Rozwiązanie jest dosyć satysfakcjonujące - sensowne, jasne, a zarazem zachowujące mistycyzm i szczyptę sekretności, dzięki którym świat przedstawiony zachowuje swój urok i wyjątkowość. Bezimienny Tug wciąż jest równie uroczy, Cade niestety równie fajfusowaty, poza tym pojawia się plejada nowych, barwnych, choć przeważnie epizodycznych postaci, w tym również kobiecych - tych ostatnich jest tu prawdziwy nawał (aż trzy kobiety-uczone różnych ras i specjalizacji, Felicia Adereth - albinotyczna strażniczka i prawa ręka złego dyktatora, Eudoxia Prade przez wiele lat władająca Nowym Sanctaphraksem, gdy jej mąż gubi się podczas eksploracji klifu...),w czym dostrzegam znak czasów. W książce dzieje się bardzo dużo i może to stanowić jej wadę - w recenzjach często można trafić na opinię, że pierwsze dwie części trylogii o Cadzie powinny być jedną książką, a zamiast tego dwa tomy należałoby poświęcić zdarzeniom opisanym w "The Descenders". Trudno się z tym nie zgodzić. Zwłaszcza końcówka cierpi nieco na wyrazistości ze względu na konieczność zakańczania porzuconych wcześniej wątków. Najgorzej wypada chyba Drax Adereth, który w pierwszym tomie zrobił wielkie wejście jako szef gangu i kolekcjoner palców, w drugim zamajaczył jako potencjalny antagonista-mściciel, a w trzecim snuje się po kilku rozdziałach, dysząc żądzą zemsty i obcinając parę palców, ale ostatecznie robi jedno wielkie nic aż do brawurowego, lecz bardzo krótkiego występu w ostatnim rozdziale. Z drugiej strony dobrze, że trud tego zakańczania został podjęty i wszystko zostaje jakoś zamknięte... Chociaż wątek miłosny Cade-Celestia wypada potwornie niezgrabnie i w tym przypadku naprawdę można by się obejść bez jego małżeńskiego zwieńczenia. Mimo wszystko takie zakończenie serii jest chyba bardziej satysfakcjonujące niż "The Immortals" - w końcu dzięki dokonanym w tej książce odkryciom nadeszła Czwarta Era Lotu. Historia Kresu toczy się dalej, hura hura.